My Mischievous Boyfriend [UNDER REVISION]

Chapter 22

Ethan's POV

Nagsimula nang umiyak si Avery sa harapan ko nang sinabi ko iyon.

Oo. Masakit man sa feeling, pero I admit na patay na nga yung mga magulang ni Avery.

Si Tita Dainne. Pati si Tito Steve. Those were the loved ones of my FG. Hindi lang kaya si Avery lang ang may problema. Pati na rin ako, syempre. Yung parents ko din, nagka-amnesia.

"B-but why, Ethan?" Nginig niyang sabi sakin." You never told me!"
"I'm sorry, Avery, pero sabi sakin ng mom ko, sa ibang bahay na kami titira. I'm really sorry, FG."
"God-- but why! Dinamay pa yung parents ko. What the fuck is happening in my life, huh?"
"I'm sorry, FG. Pero bibisitahin din kita minsan." I pleaded.
"I understand, Ethan, but... I can't let this happening.." Pinunasan ko yung luha niya.
"Sorry, FG. Pero dito parin ako mag-aaral. Hindi kita iiwan. Dito parin ako mag-aaral, sabi ng mom ko." Then I leave her.

Avery's POV

Hindi ako nakapaniwala sa sinabi ni Ethan.

Sila mom and dad? Patay na? Oh god!! Bakit hindi man lang sila nagpaalam sakin kagabi? Watdapak, men!

Napahiga nalang ako sa sahig then nakatulog.

***

"Miss? Okay ka lang ba?" I heard someone na may nagsabi 'nun.
"Ah? Ethan? Ikaw ba yan?" Tanong ko.

Idinilat ko yung mga mata ko. Wh-wha? Ito yung guy na nakabangga ko sa mall nung isang araw besides kay Ethan diba!

Nagulat ako. Uwian na. Ibig sabihin nakatulog ako dito?! Amp!

"Miss okay ka lang, huh?" Tanong niya pa ulit.

Ah, oo nga. Si Jake nga pala 'to. Nagulat ak nang masurprised siya.

"Y-you? Ikaw ba yung nakabangga ko, huh?"
"Oo! Ako nga! So? Tsaka bakit andito ka pa, huh?" I malditangly said.
"Bakit? Masama bang nandito ako, huh?" Abay pilosopo ka.
"Okay. I admit it now. B- but where's Ethan, huh?"
"Sinong Ethan?" Tanong niya.
"Ah, wala ka na dun, aber. Sige alis na ko." Aalis na sana ako.
"Teka, gusto mo hatid kita?" Pahabol niya pa.
"Oh sige. If that's what you want. Chi. Ikaw magdadrive." Then binigay ko yung susi ng car ko sa kanya.

At the car.

"Ano nga palang pangalan mo?" Wow ah. Nagkakilala lang kinukuha na agad pangalan ko. Tsk.
"Avery Smith."
"Ah. Ikaw nga pala nga yung nakabangga ko sa mall."
"Tsaka bakit mo ko nakita kanina na naka laid down dun sa floor, huh?"
"Ewan ko ba kung bakit. Nakita kitang umiyak kanina sandali, e. What's the matter, huh?" Chismoso ka.
"It's none of your business, aber. Bakit kailangan mo pang malaman? You're out of the problem." I malditangly said.
"E, di wag. Baka matutulungan kasi kita, e." Nah.
"Aba! Sa tingin mo matutulungan mo ko sa problema ko? Nah. It's just a matter of time, aber. Hindi na kita kailangan. Huli ka na sa oras."
"What do you mean na huli na ako sa oras? Tsaka ano ba yang problema mo, huh?"
"Patay na mga parents ko. Think you can give them a life again? Nah." Then tinaas ko yung kilay ko.
"Umm, anong section ka nga pala?" Tanong niya ulit.

Bwisit 'tong si Jake, ah! Kanina pa tanong nang tanong about sakin ah!

Like, hello? Bakit kailangan niya pa akong kilalanin? Peste.

Ilang sandali hindi ako sumagot. Pero nagtanong ulit siya. Ganyan talaga pag madaldal. Haha.

"Uy, anong section mo!" This time pasigaw na." Bakit kailangan mo pang alamin, huh? It's none of your stupid business, man." Then I arched my brow.
"Ang sungit mo pala."
"E ano kung masungit ako!"

After minutes, nakadating na ako dito sa bahay. Ah, alam ko na kung pano ako hindi maging lonely.

"Umm, Jake, pwede bang dito ka nalang matulog, huh?" Paalis na siya 'nun nang sinabi ko yun. "Okay. If that's what you want. Teka, san ba ako matutulog, Ave?"
"Sa room ka nalang ni Ethan."
"Okay."

12:00 am.

Lumabas ako then by the kitchen, may isang papel na nakadikit sa refrigirator namin. I got there then I read it.

"
Dear Avery,

Pumunta lang kami ng dad mo para may asikasuhin anout our company. I'm sorry dahil hindi ako nakapagpaalam sayo, anak. I hope you understand me for this. Tulog ka kasi 'nun kaya I can't wake you up. I'm really sorry, anak. I love you.

Love,
Mom Dainne

Nagsimulang tumulo yung luha ko sa binasa ko.

Sana nagpaalam man lang sila! Kung ganyan, edi mag-aalala ako niyan! Ano ba naman yan! Bwiset!!!