Finding The One

24

HANNA

One week passed. Until now, di ko pa din kinakausap sila daddy. Hindi pa din ako umuuwi sa mansion namin.

Ayoko pa din sila makita. Everytime na maaalala kong ipapakasal nila ako sa di ko kilala, naiinis ako. Napaka-selfish nila. Then what? Ayaw pa nilang sabihin ang dahilan kung bakit nila ako ia-arrange marriage. I bet, that's for their company. Maybe, they need my help so, they decided to went home here. Maybe, they doesnt really miss me.

Napabalik ako sa realidad nang  tawagin ako ni grace. "Hey."

Napatingin ako sa kaniya. Simula nang mawala si shin at iniwan ako, si grace na lagi ang kasama ko. Siya nalang kasi yung nag-iisang totoong kaibigan ko dito eh. The rest, puro fake na.

"What?" tanong ko.

"Lets go shopping?" nakataas na kilay na tanong nito sa akin.

"Sure." pagpayag ko kasi im free naman today. Wala naman kasi si ethan eh. May inaasikasong project. But that's fine. Im just giving his personal time for his activities. One more thing, may tiwala naman ako sa kaniya. He said that he loves me. So, i will believe on him. I will trust him.

Naglakad na kami papunta sa parking lot ng campus namin. Syempre, di mawawala ang mga plastic na nagkalat sa corridor. Nag-ngitian sila sa akin at worst, binabati pa nila ako.

I smiled back. I should be fake too. They're fake so, i will be too. We're just having a mutual feeling here.

I rolled my eyes nang makaalis na kami sa pangit na environment na nadaanan namin. I heard grace giggled. I ask her why.

"Hey. What's funny?" masungit na tanong ko sa kaniya habang papasok kami ng kotse niya.

I didnt bring my car. Ethan fetch me on my unit this morning so, i decided to just leave my car there.

"Nothing." sagot niya sa akin nang makapasok na kami ng tuluyan sa kotse niya.

I just shrugged. At di nalang pinansin ang inasal niya. Wala akong ginawa habang nasa byahe kundi ang tumingin sa kalsada. Wala ako sa sarili ko ngayon. Ang dami dami kong iniisip. Problema sa pamilya ng boyfriend ko, problema sa pamilya ko, idagdag mo pa yung problema sa university. Graduating na kasi kami. Kaya marami na kaming ginagawa.

Nakarating kami ng mall nang di ko nalalaman. Nagulat nalang ako nang bigla akong tawagin ni grace. Sabi niyang nandito na daw kami. Napatango nalang ako at bumaba na ng kotse.

Nang makapasok kami ng mall, nagulat ako ng makita ko sila mommy and daddy na parang may hinihintay. Palinga-linga kasi sila. Nang magtagpo ang mga mata namin, napatungo sila at napangiti.

What's happening? Parang masama kutob ko ah? Nagpatuloy pa din ako sa paglakad. Nang malapit na namin silang mapuntahan, parehas silang napatingin kay grace. Dahil doon, napatingin din ako sa kaniya. Sakto namang nakatingin din siya sa akin.

"Sorry." sabi niya tapos napayuko.

So? Ano? Set-up? The hell!

Nang makalapit na kami kila mommy, hinawakan ako ng pasimple sa braso ng mga bodyguards na kasama nila mom. Natatakot sigurong tumakbo ako.

"What do you need?" walang kwentang tanong ko.

"You will meet your fiance. NOW." seryosong saad ni daddy.

"What?! As in now?!" malakas na sabi ko. Napatingin ako sa mga taong dumadaan. Mukha namang wala silang pake eh.

"Yes baby." napapatango na sagot ni daddy.

"Im still not ready dad. Not now please." pakiusap na sabi ko.

"He's waiting there." sabi ni mommy sabay turo sa isang restaurant malapit lang dito sa kinatatayuan namin. Binalik ko ang paningin ko sa kanila.

"Give me first a reason why you set me on an arranged marriage?" mahinang sabi ko pero sapat lang para marinig nila.

Sabay napakunot ang noo nila mommy and daddy.

"What for?" nagtatakang tanong ni mommy.

"Para di na ako mag-abalang mag-isip ng ibang dahilan." balewalang sagot ko.

"There's no reaso--" may sasabihin sana si mommy pero pinutol ito ni daddy.

"This is just for your own sake." seryoso at matigas na sabi daddy.

Matagal kaming napatahimik lahat. Napatingin ako kay mommy, nakakatig siya sa akin. Sunod akong napatingin kay daddy, nakatitig lang rin siya sa akin at parang binabasa  ang nasa isip ko ngayon. Sunod naman akong napatingin kay grace. Nakatingin siya sa akin pero di nagtagal, yumuko siya.

I sighed. I dont have any choice. Alam kong ngayon ay seryoso si dad sa sinasabi niya. Alam kong para ito sa kapakanan ko. I should follow him. I should follow them.

"Fine." sabi ko matapos makapag-isip ng matagal.

Tumalikod na ako sa kanila. Nagsimula na akong maglakad. Nasa harapan ko ang mga bodyguards na nagsisilbing asher ko papunta sa fiance-kunno ko.

Alright, this is it. Makikita ko na ang lalaking ipapakasal sa akin. At ang lalaking iyon ay hindi si ethan. Hindi si ethan na mahal ko. Hindi siya. Nalungkot naman ako ng maisip ko iyon.

Nang makarating kami sa restaurant na meeting place namin ng fiance ko. Fiance ko? Ugh. The heck! Itinuro sa akin ng mga bodyguards na kasama ko kung nasaan yung lalaking kikitain ko ngayon.

There he is! Nakatalikod siya sa akin. He has a sexy back infairness! What the? Did i effin' think of that? Okay, whatever. I rolled my eyes secretly.

Dahan dahan akong naglakad. Nanginginig ang mga tuhod ko. Kinakabahan ako. And at the same time, nalulungkot. Kinakabahan kasi im not that ready now to meet him. Ni hindi man lang ako nakapag-ayos! Im just wearing jeans with floral blouse right now. And nalulungkot kasi, hindi si ethan ang kasama ko ngayon. Hindi si ethan ang engaged sa akin.

I closed my eyes then stop walking. Nakatayo na ako ngayon sa likod niya. I removed ethan first on my mind. I inhaled and exhaled.

Im about to sit across him when he speak. "Tatayo ka na lang ba diyan?" sabi niya nang di nakatingin sa akin.

Medyo napahiya ako dun ah! I quickly sat across him. Bahala na kung mawalan na ng poise!

When i faced him, my eyebrow arched.

"You looks familiar?" tanong ko sa kaniya.

He just gasped then said, "Nice meeting you my fiance."

------