កំហុសអចេតនាដ៏មានតម្លៃរបស់ CEOទឹកកក

11

រវល់តែតែស្លន់ស្លោ គេក៏នាំខ្ញុំមកដល់ភេនហោសលើ
សណ្ធាគារបាត់ទៅហើយ ដឹងខ្លួនម្តងទៀតពេលដែលគេគ្រវែងទៅលើគ្រែឃីងសាយដោយមិនថ្នមកំលាំង អ៊ូយ~~អាឆ្កួត

« លោ..លោកចង់ធ្វើអី? » ខ្ញុំសួរហើយថយក្រោយពិតនិងក្បាលគ្រែ លើកដៃអោបខ្លួនការពារ ពេលគេមើលមកដោយក្រសែភ្នែកប្លែកៗ មុខក្រហមងាំងដូចគ្មានសតិក្នុងខ្លួន

« ជាការងារពិសេសរបស់នាងហើយមិនចឹង? ខ្ញុំចំណាយមិនកំណាញ់ធានានាងរស់ស្រួលបានច្រើនឆ្នាំ » គេតបហើយដើរមករកយឺតៗ រួចក៏ចាប់ដៃខ្ញុំទៅថើបសំលឹងភ្នែកខ្ញុំមិនដាក់ បើធម្មតាខ្ញុំត្រូវស្រែកគ្រឺតនិងភាពសង្ហាររបស់គេទៅហើយ តែមិនមែនជាពេលដែលគេគ្មានសតិចឹងទេ
« កា..ការងារស្អី? ចំណាយស្អី? ខ្ញុំចង់ទៅវិញ បើលោកមិនអោយខ្ញុំទៅវិញទេ លោកស្លាប់មិនស្រួលមិនខាន!!

( admin ចង់គូរស្អាតជាងហ្នឹងដែរតែសុីពេលយូរពេក ណាadminមិនសូវចេះគូរmanga
ហើយមិនមែនart style របស់admin ចឹងទៅបានតែបុិនហ្នឹងឯង សាណប់ចិត ចំណែកមាត់តួស្រីមែនតួប្រុសវៃបែកមាត់ទេ
តែជាស្នាមគ្រែមហេ៎ណា 🤣 )

ខ្ញុំព្យាយាមគំរាមទាំងញ័រៗ គេសើចហឹៗដូចរោគចិត្ត ហើយក៏ស្ទុះមកថើបទាំងកំរោល នេះស្នាមថើបតំបូងរបស់ខ្ញុំត្រូវអោយទៅអាឆ្កួតនេះឫ?? ខេតធ្វើចិត្តមិនបាន មិនស្វីតមិនជាប់ចិត្តអីសោះ!!!
នាងខេតឆ្កួតពេលនេះមិនមែនជាពេលឯងមកឃែរថើបតំបូងឆ្កួតឡប់អីទេ ត្រូវរកផ្លូវរួចខ្លួន!! គិតចុះគិតឡើងក៏រកផ្លូវចេញមិនឃើញ ដឹងខ្លួនម្តងទៀតរ៉ូបរបូតបាត់តាំងពីពេលណាមិនដឹង
( អោយវាចឹងឡើងកូនម្តាយៈ admin)
ខ្ញុំព្យាយាមរើបំរះអីពីកំលាំង ច្រានផងទះតប់ក្តិចខ្ញៅ ក៏គេមិនរង្គើ អារម្មណ៌ប្លែកៗហូរចូលបន្តិចម្តងៗ ភ្លេចខ្លួនថើបតងស្តងគេ
រហូតដល់ពេលដែលគេទាញចង្កេះខោតូចទើបសតិត្រលប់មកវិញ