Features Of Our Future (Fondness s e r i e s #2)

Chapter 12

Mukha akong tangang nakangiti habang pinupunasan ko ng tuwalya ang buhok ko habang nakaharap sa salamin ng banyo ko dito sa condo unit

Nagpahatid nalang ako sakanya dito sa unit ko at dahil demanding ako hindi ko muna siya pinaalis kaya nando'n siya ngayon sa salas.

I was just wearing a simple pink oversized shirt with my white panjama. I even blow dry my hair and put some liptint in my lips to not look pale infront of him. Niligo kona lang kase ang lagkit talaga sa buhok nung tomato sauce grabe

Nang paglabas ko ng banyo dito sa kusina agad akong dumaretso sa salas. Tahimik pa akong naglakad papalapit sakanya habang nakaupo siya sa solo sofa ko, nang makita niya ako agad siyang tumayo kaya napakagat ako sa ibabang labi ko para mapigilan ang pag-ngiti sa hindi malamang dahilan

"i'm going now"he said without any hesitation

My lips parted to say something but i don't know what to say. He just staring at me as usual he did. His stare was still unable to be hold. And i fucking miss that stare. Hays! Ang harot mo charlie kadiri

Huminga ako ng malalim at nginitian siya para itago ang kaba"hindi moba itatanong kung okay lang ako? Don't worry i am very very fine"

Kahit naguguluhan siya marahang tumango-tango nalang siya, halatang gustong gusto na niyang umalis. Ano may date lang?! para namang third party ako sa lagay ko ngayon dahil mukhang gusto na niyang umuwi sa legal na asawa

Natigilan nalang ako ng bigla siyang maglakad palapit sa akin. Sobrang.. lapit. Ilang beses akong kumurap hanggang sa maramdaman kona lang ang marahan at maingat na paghaplos niya sa buhok ko dahilan ng pag bilis ng tibok ng puso ko na para bang kakapusin ito sa hininga

He look so calm while he have no idea how my whole system was histericay inside of me!

"I hope this is the last time that I would saw you in that kind of situation"he just said.

Hindi nagprocess sa utak ko yung sinabi niya dahil nakafocus ako sa distansya ng lapit niya sa akin. Bumuntong hininga siya bago tuluyang lumayo sa akin bago siya umiwas ng tingin. Pero bago pa niya mailayo yung kamay niya sa buhok ko nahawakan kona ito gamit ang isang kamay ko kaya natigilan siya at halos gulat na napatingin sa akin

"i like that flirty side of yours"i said smirking

He blink twice before pull his wrist away from me and cleared his throat then look away"I have to go"

"Since when?"i asked which made him halted for leaving"since when do you started being a fanboy of mine?"

Muli siyang tumingin sa akin. Hindi siya nagsalita kaya nagpatuloy ako"ikaw lang ang bukod tanging fan ko na kalmado at paran natural lang. You even act that you doesn' know me"sabay irap kopa, nagrereklamo

Hindi pa rin siya sumagot at nakatitig parin sa akin parang binibigyan ako ng oras para magreklamo sa walang katuturan"hindi sa assuming ako pero parang gano'n nanga. Siguro kaya kita neighbor kase para nga naman mapalapit ka sakin noh?"i said started to teased him

But he just remain in silent damn it!"let's say you are one of my fandoms. But you hits different and I'm getting more interested"i said being a flirty one

Gosh! Hindi kona keri grabe yung effort ko tapos tulala lang itong nasa harapan ko

"Why you become my fan?"i asked trying to caught him guard

"To support you"he finally did answer. But i feel disappointed because i was hoping fot he other answer except of that

Obviously! kaya nga fan e para sumuporta. Assumera lang talaga ako. E sino ba namang hindi magiging assumera kung ganito naman ka-gwapo 'yung nasa harapan ko