Features Of Our Future (Fondness s e r i e s #2)

Chapter 35

TW: violence, incident, sensitive words

Gaya ng inaasahan, mabigat na sampal ang natanggap ko mula kay mama ng bumalik ako. Hindi na ako nabigla at tinanggap nalang ang katotohanang babalik lang din ako dito

"Antonnet!"tita sels exclaimed and immediately hold her elbow, but it didn't make her stop enough

"Ang kapal ng mukha mo!"mariing sabi niya habang nakaduro sa akin, kita ko ang galit sa mga mata niya at ramdam ko ang gigil sa bawat pintig ng salit niya

"Ma-"

Hindi pa ako muling nakakasalita ay binigyan niya muli ako ng sampal sa kabilang pisngi at mabilis na himablot ang aking buhok na nagtamo ng sugat sa'kin.. Hindi sa katawan kundi sa puso kong halos wala ng dahilan para tumibok

Naririnig ko ang pag-suway sakanya ni tita sels habang inaawat siya palayo sa akin dahil sa higpit ng hawak niya sa buhok ko. Pero mas nanaig sa'kin ang masasakit na salita ni mama

"Hindi ba sinabi ko sa'yong 'wag ka ng babalik?! Ano?! Wala kang napala sa lalakeng 'yon hindi ba?! Kaya bumalik ka dito? Hindi ka kase marunong makinig dahil makasarili ka at puro lalake ang nasa isip!"

Mariin akong napapikit habang pilit inaalis ang sarili sa pagkakahawak ni mama. Wala na akong mapigang luha, kaya kahit anong sakit na nararamdaman sa aking anit ay hindi ko mainda

"Tapos ngayon ang tigas ng mukha mong iharap sa'kin 'yang mukha mo?! Bakit kapa bumalik dito, e Wala ka ng trabaho! Wala na 'yung pinaghirapan ko para sa'yo kase wala kang utang na loob!"

"Antonnet! Tama na ano ba! Walang kasalanan ang anak mo dito!"tita sels, keep on convincing her to stop but she never listen at all

"Tangina naman charlie! Kailan mo ba gagamitin 'yang utak mo?! Tapos gusto mo pa mag-abugado?! Alam mo tama lang na hindi ka nag-kolehiyo dahil parang nagloko ka lang no'n dahil bobo ka naman!"

Up until she got tired and let me go harshly then dig a glare at me"alam mo? Aksaya ka ng oras at panahon. Sana Ikaw nalang 'yung lumayas hindi si yuan."

Akala ko sapat na 'yung luhang naiimbak ko. Pero ng marinig ko 'yun mula sakanya, parang naputol na 'yung pising pilit na pinapaniwala ko sa sariling may bahid ng kaunting pag-aalala ang ginagawa ni mama

Natulala ako sakanya habang may masasakit na tingin sakanya. Tila hindi makapaniwala. Mapait akong natawa sa aaking isipan, Ang tanga ko, pinaniwala ko ang sarili ko na may inaasahan akong yakap mula sa nanay ko

"Grabe ka naman ma.."mapakla kong sabi habang walang tigil sa pagpatak ang aking luha

Hingal na hingal siyang nakatingin sa akin. Mukhang binibigyan niya ang kanyang sariling huminga habang ako'y sinasakal niya sa bawat bigkas ng salita niya

I suppress a hard sob while looking at her withy blurry visions"I was.. expecting you hugging me right now. I was a fool to make my self believe that there is a little.. even just a tiny care you have for me..."

"Huwag mo akong dramahan diyan!"she yelled at me

"Dramahan.."I repeat what she said before bitterly chuckled"wow. W-when I will be able to reach your standard, ma? Kailan po kaya ako magiging sapat sa'yo?"

I clenched my fist and hold my breathe"k-kailan niyo kaya ako makikita bilang Isang anak niyo? Kailan ko po kaya mararanasan na may Ina ako? Parang.. ang unfair niyo naman po sa'kin. K-kase kahit bali-baliktarin ko ang sarili ko.. never akong magiging better sainyo"