My 15 Brothers And Me [Under Major Editing]

Chapter 54

𝐀/𝐍: 𝐏𝐥𝐞𝐚𝐬𝐞 𝐬𝐮𝐩𝐩𝐨𝐫𝐭 𝐦𝐲 𝐨𝐭𝐡𝐞𝐫 𝐬𝐭𝐨𝐫𝐢𝐞𝐬 𝐚𝐬𝐰𝐞𝐥𝐥 𝐬𝐢𝐧𝐜𝐞 𝐬𝐢𝐧𝐢𝐬𝐢𝐦𝐮𝐥𝐚𝐧 𝐤𝐨 𝐧𝐚 𝐚𝐧𝐠 𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫𝐬 𝐧𝐠 𝐒𝐯𝐞𝐝𝐢𝐞𝐧 𝐒𝐢𝐛𝐥𝐢𝐧𝐠𝐬. 𝐄𝐧𝐣𝐨𝐲

[ANDILYNE DAVE]

Kaharap ang mga kapatid kong gulong gulo, napahawak ako saking braso ng biglang sumakit. Nawala ako sa senses kaya di ko na namalayan na may sugat pa pala akong dapat ingatan. Napaluhod ako sa sahig at napaubo ng dugo

"Princess!!!"

Malalakas na yabag ang agarang nagpunta sakin, my vision starts to get blurry pero parang di naman ako mahihimatay

"Fuck"

Kuya Xion cursed at agad akong kinarga into bridal style. Wala silang pakialam sa mga assasin na nakahandusay sa sahig at basta nalang nagsitakbuhan papunta sa parking lot

"Damn kuya Haru will surely gonna kill us"

Huling narinig ko bago ako nilamon ng kadiliman

*******

Mumunting ungol ang pinakawalan ko buhat saking pag gising. Napangiwi ako dahil sa sakit ng katawan. Bumulaga sakin ang panlalaking kwarto. Puro itim at gray colored ang pintura ng silid. Tanging ilaw lang ng maliit na lampshade ang nagbibigay ilaw kaya di ko alam kung kaninong kwarto ako ngayon nakahiga, napansin kong puno ng benda ang aking braso.

"God, you're awake"

Isang mainit na yakap ang yumapos saking katawan. It was kuya Haru, Bakas sa tono niya ang pag aalala at kaginhawaan. Napabuntong hininga ako habang hinahayaan siyang yakapin ako

"Andi-chan how's you're feeling?"

Lumuwag ang kanyang yakap at umupo sa gilid ng kama. Hinawakan niya ang aking kamay at hinalikan yun

"I'm fine kuya, masakit lang ang katawan ko"

Ngumiti ako ng tipid at tumitig siya sakin ng malamlam.

"I know what happen"

Napalunok ako sa kaba at napaiwas ng tingin. I know what really happen to me at maliwanag pa sa sikat ng araw ang mga ginawa ko. Humigpit ang hawak ni kuya sa kamay ko at hinaplos iyon

"Andi I know the first time i laid my eyes on you, you're special. I was not trained to be a profesional killer if im dumb not to feel that you have abilities to kill someone"

Napapikit ako ng mariin saka bumuga ng hangin. Kuya Haru was right. I was 10, when butler Francis enrolled me in Karate school. Nakuha ko ang black belt makaraan ang isang taon. Hindi nako pinapasok when i accidentally almost kill some kid way back then. Yun ang dahilan kaya tinigil ko na ang pagkakarate for my own sake, ayoko makapatay.

I was 13 when butler francis trained me to control my bloodlust. He teaches me Dart kaya kung target knife shooting lang ang pag uusapan dun ko masasabing magaling ako. But then he never teaches me to use a gun, sabi niya noon, Once a Svedien holds a gun hindi nadaw kami titigil sa pagkitil ng buhay which gives me chills and fear. Kaya simula noon hanggang Dart lang ako. I never used Gun for my own safety.

"Hindi nako magtataka kuya"

Sagot ko sa pananahimik niya. Narinig ko ang malalim niyang buntong hininga sa gilid.

"I am a Svedien Andi-chan. We have sharp senses"

Isa din yun sa dahilan kaya imbis na magpatuloy ako sa dart, nag volleyball nalang ako. True to his words malakas ang senses naming magkakapatid at makikita naman yun galing sa nakakatanda. Even though kuya Levi and Thallos have different Attitude isang ugali nila ang magkaparehas talaga kaya nakakatakot. Thier Eyes, na kapag tinitigan ka ay parang hahalukayin ang yung kaluluwa.