𝐃𝐨𝐥𝐮𝐧𝐚𝐲 𝟐: 𝐘𝐄𝐍İ 𝐀𝐘 | 𝐄𝐧𝐁𝐚

13. BÖLÜM : Oylama

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin, hayalet okuyular yaptığınız hiç hoş değil ha!

•••

~Başak~

"Hayır! Durun! Durun!"

Terden saçlarım alnıma yapışmış bir şekilde uyandığımda Enes yatağıma oturmuş, beni izliyordu.

"Buradasın..." diye mırıldandım nefes nefese, fazlasıyla korkmuştum gördüğüm kâbustan.

"Uyuyabilirsin."

Sessizce bakmaya devam ettim. Mimiksiz, soğuk ve sert yüzüne baktıkça bakasım geliyordu.

"Tekrar uyandığında burada olacağım."

Yine cevap vermedim, beni bırakıp gidişini düşünüyordum hâlâ. Aklımı okuyamıyordu ama düşündüklerimi harika tahmin ediyordu.

"Başak, gitmemin tek sebebi seni karanlık hayatımdan o şekilde koruyabileceğimi düşünmemdi. Sadece... Normal ve mutlu bir hayatın olsun istemiştim..."

"Ama... Çekip gitmen çok kolaydı..."

"Seni ikinci kez terk edip gitmek... Hayatımdaki en zor şeydi..."

Bir anlığına dudaklarım titredi, yaşadığım şeyleri hatırladıkça kalbim ağrıyordu.

"Sana söz veriyorum, bir daha asla bırakmayacağım seni," dedi elinin tersi ile yanağımı okşayarak. "Asla..."

Kafasını yavaşça kapıya doğru çevirdi ve "Baban geliyor." dedi. Babam kapıyı tıklatıp içeri girdiğinde Enes çoktan vampir hızı ile kapının arkasına saklanmıştı.

"Başak? İyi misin?"

"İyiyim."

Birkaç saniye durup bana baktı, bu sefer uyurken çığlık atmamıştım ve şaşırmıştı.

"Baba, merak etmene gerek yok."

"Bunu son söylediğinde gittin ve seni üç gün boyunca göremedim."

"Gerçekten özür dilerim."

"Başak, bunu bana bir daha yapma," yavaşça kafamı sallarken devam etti. "Asla."

"Artık bir süreliğine... Evden çıkman yasak."

Kafamı usulca salladım tekrardan, hak etmiştim bu cezayı.

"Tamam."

Kapıyı çekip, çıktı ve yine Enes'le baş başa kaldık. Kapının arkasından uzaklaştı ve baş ucumun dibine, yere çökmüştü. Bense uzandığım yerde doğrulup, onun çöktüğü tarafa geçmiştim.

"Teknik olarak kurallarına karşı gelmiyorsun. Kapıdan içeri adım atamayacağımı söylemişti, ben de pencereden girdim."

Kafamı yere eğdim ve tuttuğum nefesimi verdim, babamın arkasından iş çeviriyor olmak beni üzüyordu.

"Beni kolay affetmeyecek."