𝐃𝐨𝐥𝐮𝐧𝐚𝐲 𝟐: 𝐘𝐄𝐍İ 𝐀𝐘 | 𝐄𝐧𝐁𝐚

3. BÖLÜM: Yıkılış

Oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyiniz🙏🏻🙏🏻

•••

~Başak~

Doğum günümden sonra aradan tam bir ay geçmişti ve bir şeylerin yavaş yavaş değişmeye başladığını hissediyordum... Herkes çok sakin ve keyifsizdi, Enes her zamankinden daha soğuktu. Özellikle de bana... Ona ne olduğunu anlayamıyordum ve korkmaya başlamıştım. Hep benimleydi, asla peşimi bırakmıyordu. Beraber ofise gidiyorduk, (o sadece izlese bile) beraber yemek yiyorduk, beraber bir şeyler izliyorduk, beraber uyuyorduk. (Babama yakalanmamaya çok dikkat ediyorduk tabii ki) 7 24 beraber olmamıza rağmen ruhu benden çok uzaklardaydı ve sorunun ne olduğunu çözemiyordum.

O gün yine bana çok soğuk olduğu günlerden biriydi...

"Bals!"

"Efendim baba?"

"Aşağı gelir misin tatlım!"

"Geldim!"

Odamdan çıkıp verdivenlerden inerken "Ne oldu acaba?" diyordum içimden, sesi bir garip geliyordu.

"Ne oldu?"

"Burhanlara gideceğim birazdan, evde yalnız kalacaksın."

"Ben küçük değilim!" diye isyan ettim gülerek. O da gülerek cevap verdi.

"Biliyorum, sadece yine bir sakarlık yaparak kendine zarar vereceksin diye korkuyorum. Geçen sefer hastanelik oldun, biliyorsun."

"Sorun yok, sadece odamda oturacağım."

"Tamam." dedi ve ayağa kalktı, yanağımdan bir makas aldıktan sonra kaldığı misafir odasına girdi ve kapısını kapattı.

Üzerini değiştirecek herhalde...

Merdivenlere yöneldim ve odama çıktım. Babam çağırınca yatağıma fırlattığım telefonumu geri aldım, Enes mesaj atmıştı.

"Aşağı, ormana gelir misin?"

"Tamam."

Sanırım kötü bir şey olmuştu ve acele etmem gerektiğini hissediyordum, acil bir şey olabilirdi. Üstümdeki pijamalarımı umursamadan hemen koyu yeşil ceketimi giydim ve panduflarımı ayaklarıma geçirdim. Evim zaten hemen ormanın önündeydi, koşarak 1 dakikada varacaktım.

Kapıya indiğimde babam giyinmiş bir şekilde odasından çıkıyordu.

"Hey, nereye gidiyorsun?"

"Azıcık ormanda yürüyeceğim baba."

"Dikkatli ol, biliyorsun... Orman artık çok tehlikeli, hayvan saldırıları başladı."

"Tamam, çok dikkatli olacağım."

Beraber evden ayrıldıktan sonra yollarımız ayrıldı. O arabasına bindi ve görünürden kayboldu, bense yoldan yürümek yerine yön değiştirdim ve ormada doğru yürümeye başladım. Yerdeki yaprakların ve kırılmış ağaç dallarının çıtırtılı seslerini Enes kolayca duyuyor olmalıydı, ağaçların arasından çıktı ve ağır adımlarla yanına gittim. Sessizce yüzüme bakıyordu, ifadesi düzdü. Ne düşündüğünü anlayamıyordum, sinirli miydi yoksa sadece keyfi mi yoktu?