MAFYA'NIN AŞKI

10.

Ateşhan KARATAŞ

Babaannemi sakinleştirmeyi sonunda  başarabilmiş sinirle Bade  ile kaldığımız odaya adımlamaya  başlamıştım. Odadan ses çıkmaması dikkatimi çekerken kapıyı hızla çarparak  açtığımda  yatakta öylece baygın bir şekilde onu görmek  canımı yakmış gibiydi. Sahii neden böyle olmuştu, neden canım yanmıştı ki?

Hızla yanına ilerleyip başını dizlerim üzerine koyarak yanaklarına hafifçe tokatlar atmaya,  en yakın adamıma seslenmeye başlamıştım.

-Samet !

Birkaç dakika sonra hızla Samet geldiğinde başı eğik bir şekilde

-Hemen doktoru ara gelsin! HEMEN

Gittiğinde dizlerimde uzanan ona baktım . Ne kadar da güzel ve doğal biriydi.

-Bade . Hadi uyan,  küçük ! 

Seslenmelerime yanıt vermeyince alnına hafifçe öpücük kondurup başını yavaşça yastığa bıraktım.
Yataktan ayağa kalktığımda doktor gelmiş, kontrollerini yapmaya baslamıştı.

-Neyi varmış!

- Sadece fazla stres ve üzüntüden vücut direnci zayıf düşmüş , bayılmış. Yazacağım  ilaçları verseniz ve yediklerine dikkat ederseniz kısa zamanda kendini toparlayacaktır .

Elinde uzattığı reçeteyi Samet' e işaret edip almasını söyledim . Doktor başını önüne eğip selam vererek

-Iyi günler Ateşhan Bey.

Başımı aşağı yukarı sallayıp onaylamıştım.
Odadan çıktıklarında ellerim cebimde yarım saat kadar onu izlemiştim. Şanslıydım değil mi,  benim olduğu için?

Ellerimi cebimden çıkarıp üzerimdeki  ceketi ve gömleği çıkarmaya başladım. Giyinme odasına geçtiğimde sadece siyah gömleklerden -en sevdiğim olanı- alarak giyinme odasından tekrar yatak odasına geçmiştim. Yatağa yaklaştığımda köşeye oturup dikkat ederek Bade'nin üzerindeki siyah tişörtümü yavaşça çıkarmış başka yöne bakarak zorlanarak  aynı şekilde dikkatle gömleği giydirmiştim. Gömleğin düğmelerini de yüzüne baka baka kapattığımda derin bir nefes verip kendi kendime fısıltıyla

-Sonunda.

Bakmamak benim için oldukça zor olmuştu. Kendimi de yan tarafa atıp onu kollarım arasına çekerek , saçlarını derince koklayıp gözlerimi kapattım . Biraz uyku iyi gelebilirdi.

Bade KARATAŞ

Ölmemiştim. Ateşhan denen adam ölmeme bile izin vermiyordu. Gözlerimi maalesef açtığımda tekrar aynı odada aynı tavanla bakışıyordum .
Belimdeki kolların sahibine baktığımda dudaklarımı birbirine sıkıca bastırıp ağlamamak için kendimi sıkmaya başladım. Yine aynı yerde , yine onun kolları arasındaydım . Lanet olsun kurtulamayacak kadar mı  kötü ve günahkârdım ?
Çıplak vücuduna bakmamaya çalışarak kolunu belimin üzerinde yavaşça kaldırmaya çalıştım. Sözde kaldırmaya çalışmamla daha da sarmalanmam bir olmuştu. Dolu gözlerimle sessizce titrek bir nefes verdiğimde kapının çalınmasıyla yanımdaki  korkunç adam da kıpırdanmış sırt üzeri dönerek yeni uyanmasına rağmen oldukça gür çıkan sesiyle

-NE VAR !

Birkaç saniye sonra kapıdan titrek bir kadın sesi geldi . Hizmetlilerden biri olmalıydı.

-Efendim Pars...

-Tamam bak işine sen!

Kadından ses gelmeyince gittiğini anlamıştım. Sonunda tekar bana döndüğünde ondan uzaklaşmaya yatağın en uç köşesine kaçmaya çalışmamla kollarını hemen  dolaması bir olmuştu.