MAFYA'NIN AŞKI

2.

-Lütfen .. gönder onu.

◇◇◇◇◇◇◇◇

Beni yanından hızla yere itince kolumun acısı ile yan dönüp inledim. Köpeği üzerime doğru geldiğinde ise artık ağlamaya başlamıştım. Yataktan kalkıp tepeden bu acınası halime bakmaya başladı. Lanet olsun ben bile şuan kendime acırken ,  kim bilir o ne düşünüyordu.  Sendeleyerek yerden kalkmaya çalışmamla inleyip sonunda kalkmayı başarabilmiştim. Başımı önümden kaldıramıyor , önümde  bırakılmış koluma alttan diğer elim ile destek verirken göz yaşlarım koluma damlıyordu. Kac dakikadır  ne  o birşey diyor , ne de ben kendimi açıklayabiliyordum.  Sert sesiyle sorduğu soru ile bir adım gerilemiştim. Cılız  bedenim sesinin tınısında  bile ezilebilecek derecede zayflıktaydı.

-Kimsin sen!

Bu soruya ne cevap vereceğimi bilmiyordum. Daha doğrusu verilebilecek bir cevabım  olup olamadığını bile bilmiyordum. Sonuçta dün geceden beri onun odasında kalıyordum.  Belki bir sapık, belki de ona  tuzak kuran biri olarak nitelendirilebilirdim. Dudaklarımı aralayıp tekrar kapattım.  Incinmis kolumu tuttu ve sıkarak sarsmaya başladı. Sıktığı yerin moraracağını şimdiden bile hissedebiliyordum. Sorduğu soruyu tekrar yineleyip

-Cevap ver lan! Kimsin dedim sana !

Gözlerimden  akan yaşlarla başımı kaldırıp gözlerine baktım. Burnumu çekip

- Ben...ben yeni hizmetliyim.

Attığım  uyduruk bu yalana inanması için gözlerimi kapatıp,  dualar etmeye başladım.  Tepki vermezken gözlerimi araladığımda dudaklarımdaki bakışları hemen gözüme çıkmış ve tekrar sinirli,  kaba tavrını almıştı.

-Ne işin var lan o zaman odamda .

-K ..kötü bir n ..niyetim yoktu yemin ederim. Ben sadece gece sesler  duyup bir sorun mu var diye kontrole gelmiştim. So.. sonra kabus gördüğünüzü  anlayınca uyandırmak için yaklaştım. Ama siz beni ... b beni de  yanımıza çekince kaldırmaya korktum. Saat 4 gibi  de kalktım ama kıpırdanınca yine korkup yatağın altına girdim . Yemin ederim kö....

Beni hırsla duvara iteleyince yere düşmüş, gözyaşlarım daha da artmıştı.

-Defol lan! Defol  odadan  birdaha da bu katta görmeyeyim  seni.

Yerden tekrar kalkmayı başarabilmiştim. Ona bakmadan burnumu çekip, başımı aşağı yukarı salladım. Odadan çıkmak için ondan en uzak köşeyi seçmek istiyordum ama lanet olası köpek yolun ortasında, benimde önümde  durmuş çıkmamı engelliyordu. Başımı kaldırmadan benim bile zor  duyacağım bir sesle, korkuyla  kekeleyerek

-K ... köpek.

Dediğimi anlamış gibi

-Pars,   uzak dur oğlum bu iğrenç kadından !

Dedikleri zoruma gitse de bu akşam buradan  gideceğim için katlanmak zorundayım . Hâlâ yalanımı nasıl anlamadı bilmiyorum,  işime geldiği için de sorgulamıyordum.

Yapmam gerekenleri hizmetliler bana göstermişlerdi. Kendi evimi bile temizlemekten kaçınan ben , şimdi saatlerdir  elimle bir başkasının evini siliyordum.  Hayır yani vilada falan verselerdi bari . Illa elle olmak zorundamı. Elimdeki bezi yere fırlatıp
yerimde söylenmeye başladım.

-Lanet olsun, nereden düştüm ben bu iğrenç eve ? Tanrım sen yardım  et 

Arkamdan gelen sert ses ile korkuyla başımı  yere eğmiş zar zor tek elimle yerden destek alarak,  karşısında dikelmiştim.

- Konuşmayı kes ve işine bak.

Konuşmadan başımı aşağı yukarı sallayıp yavaşça eğilerek sağlam olan elimle yerdekileri topladım. Adını bile bilmediğim  bu adam paşa sofrasına kurulmuş,  yemeğini yemeye başlamıştı.   Daha fazla ona bakmadan kovayı taşımaya başlamıştım.