the man who whispered to death▪︎yoonnie

"son final perdesi"

Yağmurlu hava şehri bırakmamıştı ve olacakların habercisi gibi gök gürültüsü asla durmamıştı. Oyuncular yerlerindeydi ve son perde oynanmak için geri sayımdaydı.

Bir kaç gün içinde çok fazla olay olmuştu, ÇKVK'yı karalama kampanyaları ortaya çıkmış ve itibarı zarar görmeye başlamıştı. Night Stalker adı altında içeri alınan Kyung Soo kaçırılmış ve bir kaç polis olaydan dolayı sorguya alınmıştı. Sehun uyumuyordu ve Ki Bum ile planın yüzlerce kez üstünden geçiyordu. Gergin ve streslilerdi. Psikoloğu onlar saklıyordu, Kyung Soo'nun kaçmış olmasının fişide onlardaydı eğer bu plan işe yaramazsa kötü etkileneceklerdi. "Jennie ne alemde?" Ki Bum'un sorusuna karşın Sehun başını kaşıdı.

"Kendini hazırlıyor" Ki Bum rahatsızce yerde kıpırdanırken iç çekti. "Endişeleniyorum...onu resmen katilin eline bırakacağız" Sehun koltuğa bedenini bırakırken gözlerini ovuşturdu. "Bir de bana sor" Ki Bum gülümserken dosyaları bir kenara itip başını masaya yasladı. "Bu olaydan sonra iyi bir tatil yapacağız" Gülüştüler, plan basitti ama tamamen kumar üzerineydi. Psikolog son iki günde ÇKVK hakkında her şeyi toplamış ve bütün şeffaflığı ile anlatan bir dosya hazırlamıştı. Haber bültenlerine verilecek dosyalar hakkında ayrı bir sunum hazırlamıştı.

Her televizyonda aynı saatle yayımlanacaktı her şey. ÇKCK'nın etkinliğinde ise polisler oraya karışacaktı. Psikolog ise katili bulacaktı ama önce onun kendisini bulacağını çok iyi biliyordu.

Oyunun sonuna gelmişlerdi, psikolog onu alt edecekti.

Şehrin diğer tarafında psikolog annesini ziyarete gelmişti. Hizmetçiler ile olan kısa muhabbetinin ardından annesinin yanı başına geldi ve ona boş gözleri ile baktı. Gerçekten bir şey hissedemiyordu, onu bu yatakta yatarken görmek zevk bile veremiyordu. Geçirdiği bir kazanın ardından belden aşağısının kontrolünü kaybetmiş olan annesi daha huysuz olmuştu ama artık eskisi gibi ne şiddet uygulayabiliyordu ne de onu atabiliyordu çünkü kızına muhtaçtı, ki Bayan Kim yine ölmeyi yeğelerdi. "Seni ziyarete gelmek istedim çünkü hayatımın en büyük hamlesini yapmaya hazırlanıyorum Bayan Kim" Annesi ona kısa bir bakış attı ve gözlerini televizyona çevirdi. "Sonunda intihar etmeye mi karar verdin? Daha önce yapmanı beklerdim" Jennie alayla güldü. "Kendimi seviyorum"

"Sevmiyorsun, sevilecek biri değilsin Jennie biliyorsun"

Psikolog yumruklarını sıktı. "Hatta bunun için ağlayamıyorsun bile çünkü bu sana bir şey hissettirmiyor, seni ben yetiştirdim" Jennie göz devirirken mırıldandı. "Sadece yetiştirdin" Bayan Kim gözlerini ona çevirdi, gözlerinde en ufak bir sevgi kırıntısı yoktu bir çocuk asla istememişti ama Tanrı ona Jennie'yi vermişti. İnancı zedelenmişti. Çocuk ona ayak bağı olmaktan başka bir şey yapmazdı her zaman böyle düşünmüştü ama en azından Jennie hiçbir zaman ona muhtaç olmamıştı. Psikolog doğduğundan beri güvenmesi gereken kişiye güvenmiyordu, duvarlarını ona hep örmüştü aynı onun ona yaptığı gibi. Onu anlamaya çalışmamıştı, sorunu kendinde bulmuştu başlarda daha sonra duygularını yavaşça kaybetmeye başlamıştı. Onu tek insan tutan babasına olan hayranlığıydı lakin o da gittikten sonra insan yanını hayatta tutmaya gerek kalmadığına karar kılmıştı.

O günden beri psikolog sadece yaşamak için yaşıyordu Night Stalker hayatına girene dek.

Sonunda bir amacı olmuştu, sonunda bir şeyler onu heyecanlandırmıştı ama midesi bulanıyordu bu konu hakkında iyi hissetmiyordu. Vücudu sanki onu uyarıyor gibiydi, anlayamıyordu uzun zamandır böyle hissetmemişti.

Babasının ölümünden bu yana böyle hissetmemişti.

"Neyse ne bugün önemli bir iş yapacağım ve yarın haberlerde ismimi göreceksin büyük bir piyango bana vuracak" Bayan Kim samimi olmayan bir gülümseme ile ona döndü. "Küçük bir kızdan sonunda kadına evriliyorsun desene, eline yüzüne bulaştırmayasın sakın" Jennie alayla gülerek başını yere eğerken ardından kararlı bir ifade ona baktı. "Sana kanıtlamaya ihtiyacım yok" Bayan Kim tek kaşını kaldırdı. "O yüzden buradasın ya" Jennie yumruklarını sıkarken öfkeyle doldu yine, onun karşısında tamamen çıplak kalmaktan nefret ediyordu. Kendine karşı dürüst davranmaktan hoşlanmıyordu ve içten içe annesinin övgüsünü bir kere duymaya muhtaç olduğunu biliyordu