Maayos na ang mag-ina ko at naareglo na namen ni Louis ang gulo. Nandito ako sa Wembley stadium ngayon nagcoconcert.
"Forever young! I wanna be forever young!" Naiyak ako sa huling part ng kanta.
"This song is dedicted to the three important persons in my life! Its called Night Changes!" I took a one deep breath and start singing. Bawat linya, dinadama ko. Bawat lyrics, pinipigilan ko ang luha ko.
Salamat sa mga barkada ko. Salamat sa pamilya ko at lalong lalo na't salamat sa Anak ko. Enough na ang dalawang taon upang maiparamdam nya saakin na kahit madame akong pagkukulang bilang isang ama, isa ako sa strongest person na nakilala nya.
Ngayon, Naniniwala na ako sa broken destiny! Yun yung alam mo sa sarili mo na destined kayo para sa isa't isa kaso bawal. Hindi pwede dahil mali.
"She said it was something that she wont forget. Having no regrets is all that she really wants" Naalala ko nung nagdududa sya saakin kung talagang mahal ko sya o ano. Basta saakin, mahal ko sya. Naalala ko ung wedding proposal ko sa kanya. Un ang araw na napakasaya ko.
"Were only getting older baby. I've been thinking about you lately. Does it ever drives you crazy. Just how f---- Aww!" parang may kung ano na tumama sa dibdib ko. Masakit.
Dahan dahan kong kinapa kung ano yun at nakita ko ang dugo. Pagtapos noon, nakaramdam ako ng isang tarak sa aking noo at unti unti na akong nanghina. Bumibigat na ang talukap ng aking mata at "Nami, Vans and Louis, Thankyou"
