"ဒီကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီးရောက်လာတာလဲ"
ဒီနေ့လည်းသူ့ကိုဂွန်းပဲလာကြိုလိမ့်မယ်လို့ထင်ထားပေမယ့်ခြံရှေ့ရောက်တော့မမျှော်လင့်ဘဲဆော့ဂျင်ကိုတွေ့လိုက်ရ၍သူအံ့ဩတကြီးမေးမိခြင်းဖြစ်သည်။
"စီနီယာကဒီနေ့အရမ်းအလုပ်များနေလို့ ဘယ်လိုမှလာလို့မဖြစ်တာနဲ့ကျွန်တော့်ကိုလွှတ်လိုက်တာ။ ဒါပေမယ့် CEOကသေချာမှာလိုက်တယ်"
"ဘာမှာလိုက်လဲ"
"နှစ်မီတာအကွာမှာပဲနေကြပါတဲ့"
"သူ့စကားကိုနားထောင်မယ့်သူလို့များထင်နေလား။နှစ်မီတာမပြောနဲ့တစ်စင်တီတောင်ခွာပြီးနေမပေးနိုင်ဘူး"
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ဆော့ဂျင်ပခုံးလေးကိုလှမ်းဖက်လိုက်တော့ဆော့ဂျင်မျက်လုံးလေးပြူးသွားပြီးသူ့ကိုတံတောင်ဖြင့်အတင်းတွန်းလွှတ်သည်။
"လူမြင်ကွင်းမှာအခုလိုမျိုးတွေမလုပ်ပါနဲ့ဆိုမှ။ စကားလည်းနားမထောင်ဘူး။ တစ်ယောက်ယောက်မြင်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
"မြင်တော့ဘာဖြစ်လဲ..တခါတည်းကြေငြာပြီးသားဖြစ်သွားတာပေါ့"
ဆော့ဂျင်ကသူ့ကိုအကဲပိုရန်ကောဆိုသည့်အကြည့်ဖြင့်ကြည့်ပြီးကားအနောက်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်ပေးပေမယ့်သူကခပ်တည်တည်ဖြင့်အရှေ့ခန်းမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
"ဘာလုပ်တာလဲ"
"အနောက်မှာထိုင်ရင်ဆော့ဂျင်ရဲ့မျက်နှာကိုမှမမြင်ရတာ..ဒီမှာပဲထိုင်မယ်လေ။ ရောက်ခါနီးမှအနောက်ခန်းကိုပြောင်းထိုင်ရင်ရတာပဲ"
"တကယ်ပဲ...မနိုင်ဘူး"
ဆော့ဂျင်ကသူ့ကိုမျက်စောင်းလေးထိုးပြီးကားမောင်းသူဘက်ခြမ်းမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
"ကားမောင်းတာလက်နှစ်ဖက်လုံးနဲ့ကိုင်မောင်းမှဖြစ်မှာလား"
"ဟုတ်တယ်လေ..ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"တစ်ဖက်တည်းနဲ့မောင်းတတ်အောင်လေ့ကျင့်ထားမှပေါ့။ ဒီမှာ..ကိုယ့်လက်ကလေးကပျင်းနေပြီတဲ့"
YOU ARE READING
Sincerely, Yours (✔)
Fanfiction(Unicode) ဒီကမ္ဘာကြီးပေါ်မှာ မင်းဟာသာမန်လူသားတစ်ယောက်ဆိုပေမယ့် ကိုယ့်ရဲ့ကမ္ဘာမှာတော့ တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့အဖိုးတန်လူသားလေးပါ။ ဒီအတိုင်း..မင်းရဲ့ဖြစ်တည်မှုလေးကိုချစ်တယ် Jeon Jung Kook 💜 Kim Seok Jin (Zawgyi) ဒီကမၻာႀကီးေပၚမွာ မင္းဟာသာမန္လူသာ...
