SİVASLI ( REİS SERİSİ 1 )

|5|

Selam

Bakalım bu bölüm kimin hikayesini dinleyeceğiz (: bölüme geçmeden tahminleri alalım .

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

İyi okumalar dilerim.

| Bölüm türküsü |

Cengiz Özkan - Efkar

◇◇◇

• YAZAR'DAN •

Hani derler ya 'bir toz tanesi dâhi olsan mutlak kader seni birinin tenine değdirir' diye işte insanın kaderi de o toz tanesinin konduğu yerde başlardı.

Biz hep bize dayatılan kaderlere boyun eğmek zorunda kaldık. Atamızdan , babamızdan ne gördüysek onları uyguladık.

Sessiz sev derlerdi. Birini çok seviyorsan kimse bilmeden , görmeden sevgi bitmesin derlerdi.

Çocuk aklı ya bende babamın enseme vura vura öğrettiği o cümlelerle hayatıma devam etmek zorundaydım.

Kaderim hep benim isteğim olmadan , babamın elinde bir kukla gibi büyütülmekle geçti.

Ben Hikmet..Mûallim Hikmet, elli yedi yaşın da olmasına rağmen hala bir gram baba sevgi göremeyen hikmet.

Yıllar önce bir kış sabahı anadolunun en ücra köylerinden birinde dünyaya gelmiş ve kaderin ilk sert ayazı ile karşı karşıya gelmiştim.

Sert ve kuralcı bir babaya , pamuk gibi yüreği olmasına rağmen bir güne bir gün başını okşamayan bir anneye sahip olmuştum.

Yavaş yavaş büyüdüm..babamla günden güne tarlaya gittim geldim. Bazen aç yattım, bazen de uykusuz uykusuz işe gittim.

Elime ilk tırpanı aldığım da on iki yaşın da ya vardım ya da yoktum. Çalıştım...çok çalıştım sırf elime kitap alıp okumak için her akşam babama yalvardım.

Ama aldığım tek cevap; yiyecek alacak paramız yok bir de seni mi okutacağız demekti.

O laflar o küçük çocuğun okuma hayallerini günden güne eritirken bir umut dâhi olsa sormayı hiç bırakmadı.

Bir gün annesi..pamuk kalpli olan annesi bu haline dayanamamıştı. Okuyacak demişti benim oğlum, okuyup diplomasını alacak demişti.

İşte o sözler okula ilk ayak bastığı an aklında yankılanmıştı. Okuyacaktı. Annesinin yüzünü kara çıkartmayacak köyüne dönecekti.