SİVASLI ( REİS SERİSİ 1 )

|9|

Kusura bakmayın elimden geldiğince bölümleri hızla yayınlamaya çalışıyorum.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

İyi okumalar .

| BÖLÜM ŞARKISI |

Arijit singh - tum hi ho

◇◇◇◇◇

YAZARDAN

Bazen zamansız anılar, yersiz düşünceler de gezinir derdi gece , yarım kalanlar gibi çaresizlikle yitirenler gibi..

Çaresizlik aslında insanoğlunun kaderin de mutlak bir parça gibiydi , tükenmeyen gittikçe umudunu hiçe sayanlar gibi..

Sâhi insanın umudu kimdi ? Hayallerin de istedikleri mi yoksa düştüğün de ben buradayım diyen yakınlarımı..

Bence çaresizlik insanın göz bebeğinde gizliydi diye düşündü aymira , varla yok arası gibi tıpkı karşısında ki sandalye de oturan esmanın acıyla kavrulan irisleri gibi..

Yalancı bir tebessümle öylece babasının anlattığı konuyu dinlesede avuç içleri durmadan tenine sertçe sürtünüyordu.
Çekingendi.
Yorgun göz bebeklerine gölge düşüren göz altlarını saklamak ister gibi sürdüğü kapatıcıyı bile zar zor sürmüştü.

Sanki bir kaç saat önce ağlayan o değilmiş gibi dursa da bugün duyulan onca kelimenin aymiranın nezlinde karşılığı yoktu.

Olamazdı.

Esma biri tarafından rahatsız ediliyordu.

Bu düşünce ela renkli iriislerinin giderek öfkeden koyulaşmasına sebep verdiğin de siniri bu sefer babasının yanında oturan kadına çevirdi.

Görmüyor muydu kızının halini! Aymira hiç kimse olsada o anneydi ! Kızının yalancı tebessümünü anlamaz mıydı!?

Aymira onlarla aynı ortamda bulunmasa bile hepsinin sesinden davranışından anlardı.

Bu olanlar neydi allah aşkına!?

Sinirle elinde ki meyve bıçağını yeşil renkli elmanın üzerine sapladığın da ortamda ki uğultuyu bozan telefonun zil sesiyle gözlerin odak noktası esma olmuştu .

Çalan telefon ona aitti.

Donuk harelerinin korkuyla birleşmesini dikkatle izleyen aymira titreyen ellerini elbette görebiliyordu.

"Şey Azra arıyor baba" ona bakan insanlara açıklama yapmak ister gibi ayaklandığın da ona en yakın olan aymiranın gözleri çoktan ekranda bitmişti.