𝐘Ü𝐑𝐄Ğİ𝐌İ𝐍 𝐒𝐄𝐒İ

6. BÖLÜM

-Keyifli Okumalar-😊📖

******

Hep hayal ederdim. Mesleğimi elime alıp, uzun bir aradan sonra büyüdüğüm memleketime gelip burada annemle ve babamla vakit geçirmek, abimin çocukları ile oynarken hayal ettim. Sonra yukarıdan yengenmin gelip bana sarılmasını hayal ettim. O gün yürüyordum hayalimde. Tekerlekli sandalye yok, doktorlar yok, ilaçlar yok, egzersiz aktifler yok ve fizik tedaviler yok. Ama sonuçta hepsi hayaldi. Asla gerçekleşmeyen hayaller. Derin bir nefes alıp düşüncelerimden çıkıp salinda annemi beklemeye başladım. Çünkü bugün annemle birlikte büyük salonda oturup karşılıklı kahve içecektik. Biraz bekledikten sonra annem elinde iki kahveyle birlikte gelip elindeki kahveleri karşıma bıraktı. Annemde yerine oturduğunda konuşmaya başladım.
"Özlemişim seninle karşılıklı kahve içmeyi." dedim. Annem gülümseyerek konuştu.
"Aynen kuzum. Seninle çok özlemişim karşılıklı bir kahve keyfi." diye güldü. Aklıma gelen şeyle anneme dönüp konuştum.
"Ehh! İlerlede de müstakbel gelininle birlikte içersiniz artık." dedim gülerek. Annemin gözlerinde gördüğüm şey her şeye bedeldi bide mutluluğu yüzüne yansımıştı.
"InşaAllah kızım! InşaAllah. Hayırlısı olsun? Şu abin bir evlesinde?" dediğinde ikimizde kahkaha atmaya başladık. Zaten o sırada salona direkt abim girdi. Bizde, abimin içeriye girdiği an kahakaha atmayı bıraktık. Benim ve annemin bakışları direkt abimi buldu. Abim bize bakarak ilk yanıma gelip alnımdan öptükten sonra annemin yanına oturdu. Annemin elini tutup öpüptükten sonra derin bir nefes aldı. Sanki bir sıkıntısı vardı. Umarım kötü bir şey yoktur.
"Oğul senin bu saate ne işin var burada." Abim merkliydi bende merak etmiştim. Abim genellikle bu saate konaga gelmezdi. Abim kendini konuşmaya hazırlanırken bende elimdeki kahveyi önümdeki masaya koydum.
"Benim sizinle önemli bir şey hakkında konuşmam gerekiyor." dedi. Annemle göz göze geldik. Sonra annemden önce konuştum. "Konu ne abi. Umarım kötü bir şey yoktur. Hem babam nerede ki?" dedim korkuyla. Abim bana gülümseyerek konuştu.
"Merak etme kızılım babamız iyi. Konu  farklı. Yani konu benle ve evliliğimle ilgili." dedi heyecanla. Annem halâ üzerindeki şoku atlatamadı. Içimde büyük heyecan vardı. Biliyordum abimin aşk evliliğini yapacağını. Gülümseyerek konuştum.
"Kimmiş abi! Kız kimlerden ki ve tanıyormuyuz onu?" dedim sesimdeki heyecanla. Abimin yüzünde öyle bir gülümse ve mutluluk vardı ki buna anlatacak hangi kilemeler olduğunu, ifade edecek şeyleri bir türlü anlatamıyorum resmen. Bazı mutluluklar anlatılmaz yaşanır derler ya. İşte o da öyle bir şey anlatılmıyor yaşanıyor. Sonra abimin sesini duydum.
"Ben hani bir süre Diyarbakır' a gitmiştim ya ağalar gelmişti. İşte o sırada DAYIOĞLU' larının aşireti de oradaydı. Yani ev sahipliği onlar yapıyorlardı. Sonra ben elimi yüzümü yıkamak için yukarıya çıktım. O sırada zaten o da kendi odasında çıkıyordu. Karşılaştık ve onu ilk gördüğümde tam kalbimde bir şeyler hissettim ana. Öyle bir duyguydu ki. Sanki kalbim yerinde çıkacak gibi. Hâttâ bir an nefessiz bile kalacağımı zannettim. Onun o mavi gözleri benim okyanusum olmuştu o an. Yani ben Ayşin ile evlenmek istemiyorum. Ben sevdiğim aşık olduğum kadınla evlenmek istiyorum." dedi heyecanla. Aşkını öyle bir anlattı ki ve anladım ki abim sırf törelere inat sevdiği kadınla evelenecekti. Tıpkı babamın bir zamanlar yaptığı gibi. Bu gurur verici bir şey. Gülümseyerek tekerlekli sandalyemi abone doğru sürdüm. Yanına gidip elini tutum. Ona destek olmak istiyordum hemde sonuna kadar, yanında olduğumu bilmesini bilmesi için elini elimin içine alıp sıkıca tutum. Abim bana dönerek yavaşça yerinde doğrulandı ve alnımdan öptü. Yüzümde kendiliğinden bir gülümse oluşmuştu. Bu çok güzel bir duyguydu. Aile sevgisi her şeyden çok daha önemlidir. Abimde gülümseyerek konuşmasına devam etti. Ama yinede elimi bırakmadı. Daha sıkıca tutmuştu. Sanki benden güç alıyordu. Benim küçük ellerim abimin büyük olan avuçlarında resmen kaybolmuştu ama yinede elimin üzerinde olan elini sıkıca tutum. Destek olmak için.
"Yani anlayacağınız şey ben sevdalandım. Hemde öyle böyle değil. Kara sevdaya tutuldum. Onunsuz yaşayamam ve nefes bile alamaz hâlâ geldim. O benim nefesim, ruhum ve kalbim. Bide ben yarın Diyarbakır' a gideceğim. Onunla bu konuda konuşmak için. Ne kadar erkense o kadar iyidir ve o kadar da daha rahat nefes alırım." dedi ve hâlâ üzerindeki heyecanı gitmemişti. Çok seviyordu. Onsuz bile yaşamayaz hâlâ gelmiş. Hem ne ara gördün de aşık oldun. Aşk böyle bir şey mi? İlk görüşte tutulmak. Gözlerinde kaybolmak mı? Bu duygular bana hep yabancıydı ve hep de öyle kalacak gibi. Ama kitaplarda ve annemden çok duyduğum için aşk hakkında biraz bilgim vardı. Bakışlarımı anneme çevrildiğimde gözleri dolmuştu. Benimde gözlerim yavaştan dolmuştu. Ağlayacak gibi duruyordu canım annem. Onun Bu yönünü çok seviyordum ve bu aralar gözümden de kaçmamıştı çok duygusallamıştı. Gizli gizli ağlıyordu. Bunu biliyordum ve birkaç kezde görmüştüm ve bu benim yüzümden ağlıyordu. Başımı eğmiştim. Annemden çok utanıyordum. Evimize gelen misafirlerin çoğu anneme aynı şeyleri söylüyorlardı.