Yanlış Aşk [BxB] Texting

15.

Yiğit'den

Sabahın erken saatinde en sevdiğim şarkıyı dinleyerek yürüyüş yapmak güne canlı başlamamı sağlıyordu. Uzunca bir süre koştuktan sonra ter için de eve doğru ilerliyordum. Etrafta insanın olmadığını görmek rahatlatıyordu beni.

Soluklanmak için kaldırım kenarına çömelip oturmuştum. Karşımda Ekinin evi vardı. Neden bura da dinlenmek istedim bilmiyordum. Sadece içimden burası gelmişti. Evlerinin önünde bir karaltı gördüm. Hızlıca ayağa kalktım ve o karaltıya doğru ilerledim.

Arkası dönük kapşonlu bir kişi Ekin'in penceresini gözetliyordu. Kapşonlusu ile yüzünü kapatmıştı. "Hey sen" diyerek bağırdım.

Seslenmeme tepki bile vermemişti. Hatta duymamıştı bile. Arkasına geldim ve elimi omzuna koydum. Dokunmam ile korkmuştu.

Bana döndü ve onu gördüm.

"Ekin" dedim.

Gözlerimin içine bakıyordu. Mavi gözleri kıpkırmızı olmuştu. Gözlerinin altı mosmordu. Teni her zamanki halinden bin kat daha beyazdı. Kısacası berbat bir halde görünüyordu.

"Neden kendi odanı gözetliyorsun?" diye sordum.

"Onlar gitti mi diye bakıyorum" dedi.

Tedirgin bir şekilde "Kimler" dedim.

"Benim düşmanlarım" dedi ve elleri ile kulaklarını kapattı.

"Kim senin düşmanın?" dedim.

"Herkes benim düşmanım" dedi ve gülümsedi.
Bu gülümseme acı çeker gibi bir gülümseymeydi.

"Ne saçmalıyorsun sen?" dedim.

Yere çömeldi ve ağlamaya başladı. Onunla birlikte bende çömeldim. Yavaşça ellerini tuttum ve kulaklarından ellerini çektim. Çenesinden tutup bana bakmasını sağladım.

"İyi misin Sen?" dedim.

"Değilim" dedi ve bana sarıldı. Küçük bir çocuk gibi bana sarılıp ağlamaya başladı. Sanki bu sarılma normal sarılma değil de bir çocuğun annesine sığınması gibi bir sarılmaydı.
Bende ona sarıldım ve sırtını sıvazladım.

"Kimse sana bir şey yapamaz korkma o düşmanlarından" dedim.

"Beni bırakma lütfen" dedi. O an kalbime sanki bir şey saplanmıştı. Vücudum titremiş, ellerim terlemişti.

Kulağına yaklaşıp "Bırakmam" dedim.