" sorry ပါ အစ်ကို... ကျွန်တော်နည်းနည်း နောက်ကျသွားတယ်။ "
Sehun မျက်နှာလေးငယ်ပြီး တောင်းပန်လိုက်ပေမယ့် အစ်ကိုက စိတ်မဆိုးဘဲ ပြုံးပြီးသာ ပြန်ဖြေသည်။ ပုံမှန်ဝတ်လေ့ဝတ်ထ မရှိတဲ့ long coat နဲ့ အစ်ကို့ပုံစံက အရင်နေ့တွေကထက် ပိုကြည့်လို့ကောင်းနေသည်။
" ရပါတယ်... ကိုယ်လည်း ခုနကမှ ရောက်တာ "
အစ်ကိုက ကားတံခါးဖွင့်ပေးထားတာမို့ ကားပေါ်မှာ အဆင်သင့် တက်ထိုင်လိုက်ရင်း တောင်းပန်လိုက်သည်။ ညက ကုမ္မဏီက အလုပ်နည်းနည်းများ သွား၍ အိပ်ရာထနောက်ကျသွားရသည်။ ကုမ္မဏီကို စဝင်ကာစ အလုပ်သင်တစ်ယောက်က အလုပ်များတာလည်း မထူးဆန်းပါဘူးလေ။ နောက်ကျမှ နိုးတဲ့သူနဲ့ မနက်စောစော လာခေါ်တဲ့ အစ်ကိုကြောင့် ချိန်းထားတဲ့အချိန်ထက် နာရီဝက်လောက်တော့ နောက်ကျသွားရသည်။
ဆောင်းဦးမနက်စောစောမို့ ထင်သည်။ ကောင်းကင်ကြီးမှာ ကြည်လင်နေပြီး လမ်းတစ်လျှောက် အားကစားလုပ်သူတွေနှင့် ပြည့်နေသည်။ အစ်ကိုက ဘာမှမပြောသေးတာမို့ Sehun ကားအပြင်ဘက်ကိုသာ ပြတင်းပေါက်မှတဆင့် ကလေးတစ်ယောက်လို အကုန်လိုက်ကြည့်နေမိသည်။
" ကလေး မနက်စာ မစားရသေးဘူးမလား။ ဒီနားမှာ ဆန်ပြုတ်ဆိုင် ကောင်းကောင်းရှိတယ်။ "
Sehun တို့ တက်ခဲ့တဲ့ တက္ကသိုလ်ရှေ့က ဆိုင်မှာ ရပ်လိုက်တာမို့ အနည်းငယ်အံ့အားသင့်မိသွားသည်။ အခုမှသတိထားမိတာ ဘယ်သွားမယ်မပြောတဲ့ အစ်ကိုက တက္ကသိုလ်ဘက်ကို ဦးတည်ပြီး မောင်းလာတာပဲ။
ဆန်ပြုတ်ဆိုင်ထဲမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း အစ်ကိုက မှန်ကတဆင့် တက္ကသိုလ်ထဲကို ငေးနေသည်။ မတွေ့ရတာကြာတဲ့ မိတ်ဆွေဟောင်းကြီးကို ပြန်တွေ့လိုက်ရသလို အစ်ကို့မျက်လုံးထဲမှာ လွမ်းဆွတ်မှု ကြည်နူးမှုတွေ အပြည့်နှင့်။
" လက်တွေ အေးနေပြီလား။ "
အစ်ကိုက ပြုံးပြီး သူ့လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပြောလာသည်။ တကယ်တမ်းတော့ အစ်ကို့လက်တွေက သူ့လက်တွေထက် ပိုအေးနေခဲ့တာ။
Sehun ခေါင်းခါပြလိုက်ရင်း အစ်ကို့နည်းတူ အပြင်ဘက်ကို ငေးနေမိသည်။ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေကိုလည်း မလွှတ်ခဲ့။ အစ်ကို့လက်တွေ အေးနေတယ်မလား။
ESTÁS LEYENDO
Love is Art [COMPLETED]
FanficThe Art of Love is who you share it with... Christmas present from Me!!!