Love is Art [COMPLETED]

LIA • 5

" sehun အဆင္ေျပရဲ႕လား… သက္သာသြားျပီလား "

အခန္းထဲ ေျပးဝင္လာတဲ့ Chanyeol နဲ႔အတန္းေဖာ္အခ်ိဳ႕ကို Sehun ေက်းဇူးတင္သြားသည္။ နို႔မို႔ဆို အစ္ကိုနဲ႔သူနဲ႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာပူေနတာနဲ႔တင္။

" အင္း ပတ္တီးစည္းေပးသြားတယ္ ဆရာဝန္က "

ဘယ္တည္းက ေရွာင္ခ်င္ေနမွန္းမသိေသာ အစ္ကိုက Chanyeol တို႔ေရာက္လာသည္ႏွင့္ အခန္းထဲက ထြက္သြားေတာ့သည္။

" ဒါနဲ႔ အဲ့ဒီမွန္ကြဲေတြက ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ "

" lab ခန္းမွာ ေပါက္ကြဲမႈအေသးစားေလး ျဖစ္လို႔… အဲ့တာနံရံက မွန္ေတြကို မီးသြားဟပ္လို႔… အဲ့တာ "

" အာ… အင္း အင္း "

Sehun ေက်ာင္းကိုလည္း အျပစ္မတင္မိ… ။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိေပမယ့္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ စိတ္လည္းမဆိုးပါ… ။ ေျခေထာက္ ဒဏ္ရာကို ၾကည့္ရင္း တစ္ခုကို သတိထားမိသြားသည္။

" ဟင္… ေဘာင္းဘီ… ငါ့ေဘာင္းဘီကို ကတ္ေၾကးနဲ႔ခြဲသြားတာလား… "

ေအာက္ေျခမွ ေပါင္လယ္ေလာက္ထိကို ကတ္ေၾကးနဲ႔ ျဖဲထားသည့္ style pant ကိုၾကည့္ရင္း Sehun ငိုခ်င္သြားသည္။

Chanyeol က ေျခေထာက္ကို ၾကည့္ရင္း…

" အင္း ဟုတ္တယ္ေလ… အဲ့တာမွ ဒဏ္ရာကို ေဆးထည့္လို႔ ရမွာေပါ့ "

Sehun ေဘာင္းဘီေလးကို နွေျမာေနတုန္း အစ္ကိုအျဖဴေလးက အခန္းထဲ ဝင္လာသည္။

အစ္ကိုကေရာ… ႏႈတ္ေတာင္မဆက္ဘဲ ျပန္သြားျပီလား… ။

" ျပန္လို႔ရျပီတဲ့ Sehun… Chanyeol သူငယ္ခ်င္းကို ကူတြဲလိုက္ေနာ္ "

အစ္ကိုအျဖဴေလးက ေျပာျပီးသည္ႏွင့္ အခန္းထဲက ထြက္သြားသည္။ Chanyeol နဲ႔ Sehun ပဲ အခန္းထဲမွာ က်န္ခဲ့သည္။

Sehun ကုတင္ေပၚက ဆင္းလိုက္ျပီး ေျခေထာက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ ေထာက္ကာ Chanyeol ပုခုံးကို ကိုင္ရင္း ခုန္ဆြခုန္ဆြ ျဖစ္ေနသည္။

" ငါက ဒီေဘာင္းဘီအျပဲႀကီးနဲ႔ ျပန္ရမွာလား "

" ေအးေပါ့ "

Sehun Chanyeol စကားေၾကာင့္ ႏွာေခါင္းရံႈ႕လိုက္မိသည္။ ဒီပုံစံႀကီးနဲ႔ အိမ္ျပန္ရမွာလား… ။