M̸ A̸ R̸ R̸ I̸ A̸ G̸ E̸ | ᴊɪᴋᴏᴏᴋ |ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ シ︎

_1_

හැමදාමත් වගේ යුනිවර්සිටි ගිහිං ඇවිත් මං කාමරේට ගියේ මහන්සි නිසා වොෂ් එකක් දාගන්න..වොෂ් එකක් දාගෙන ඇවිත් ඇඳ උඩ වාඩි වෙලා මම ඇස් දෙක පියාගත්තා..

ටිකකින් මට ඇහුනෙ මගෙ අප්පා මට කතා කරන සද්දෙ..මම ගොඩක් බය වුනා.. ඔච්චර හයියෙන් කතා කරන්න මම කරපු වරද දන්නෙ නැති නිසා..

මගෙ අප්පා...එයා ගොඩක් සැරයි..ඒ වගේම එයාට ගොඩක් සල්ලි තියෙනවා..එයා හිතන් ඉන්නේ ජීවිතේ කියන්නේ සල්ලි විතරයි කියලා..

ඔම්මා නැති වුනෙත් අප්පගෙ වැඩ නිසා..එයා ඔම්මගෙ අසනීපෙ ගැන හොයලා බැලුවනම් ඔම්මා තාම මාත් එක්ක..ඔම්මා නැති වෙද්දි මට අවුරුදු දාහතරයි..

ඔම්මා නැති වුනාට පස්සේ අප්පා කුඩම්මා කෙනෙක් ගෙනාවා...එයත් හොදට සල්ලි තියෙන පවුලක කෙනෙක්..කුඩම්මත් අප්පා වගේම තමයි...මට ගොඩක් වෙනස්කම් කලා..මගෙන් පුංචි අත්වැරදීමකින් වුනත් මට හොදටම ගැහුවා..

මට ඒවා දරාගන්න බැරුව මම කොච්චර අඩලා තියේද මේ කාමරේට වෙලා..

කොච්චර බැන්නත් අප්පා මට හොඳට ඉගැන්නුවා..මට ඒ ගැන සතුටුයි..මට ඕනෙ ඉක්මනට ඩිග්‍රි එකත් අරගෙන මේ ගෙදරින් පැනලා යන්න...මට මේවා තවත් දරාගන්න බෑ...ඇයි මට විතරක් මෙහෙම බනින්නෙ...මං කරපු වැරැද්ද මොකද්ද...ඇයි එකපාරක්වත් ආදරෙන් කතා කරන්න බැරි...

"උබත් උබේ ඔම්මා වගේම තමයි...කිසිම වැඩකට නෑ... කොයිවෙලේ බැලුවත් අඩන එක විතරයි...."

හැමදාම අප්පගෙ කටේ තියෙන වාක්‍ය..මං බය වුනා අදත් මට ඒක කියලා බනීවි කියලා..

මේ දේවල් හිත හිතම පහලට එද්දි අප්පා මට කතා කලා...

"ජිමින්.....!"

𖧷𖧷𖧷