Unicode
ရဲလင်းထက်နိုးလာတော့ သူ့ကိုပြုံးပြုံးကြီး
ထိုင်ကြည့်နေတဲ့မျက်နှာချောချောကို
တွေ့လိုက်ရတယ်။
သူလူကြီးနဲ့လက်ထပ်ထားတာတစ်နှစ်ကျော်ရှိသွားပြီဖြစ်တယ်။
"လူကြီးကလည်းသူများကိုသူ့ရုပ်ကြီးနဲလန့်
အောင်လုပ်နေတယ်"
"အိုး ကိုယ်ကရုပ်ဆိုးတယ်ပေါ့"
မျက်ခုံးတစ်ဖက်ကိုပင့်ပြီးတစ်လုံးချင်းစီအသံရှည်စွဲကာပြောနေတဲ့လူကြီးကြောင့်အမြန်စကား
ပြန်ပြင်လိုက်တယ်
သူလူကြီးအဲ့လိုလုပ်နေရင်တကယ်လန့်တယ်
"ဟဲဟဲမဟုတ်ပါဘူး။လူကြီးကအရမ်းချောနေတော့ရှက်ရန်း ရန်းပြီးတော့ပြောလိုက်တာဟးီ"
လင်းပြောရင်းဆိုရင်းလူကြီးရဲ့ပါးကို
သူ့ရဲ့နှာခေါင်းလေးတွေနှစ်ဝင်သွားအောင်
မွှေးကြူလိုက်တယ်။
"အဟွန်းအတက်လေး"
ရှိုက်သူ့ရဲ့အသဲအသက်လေးကိုစွေ့ကနည်း
ပွေ့ချီလိုက်ပြီးရေချိုးခန်းထဲကို
သယ်သွားလိုက်တယ်။
အချီခံရတဲ့ကောင်လေးလထိုလုပ်ရပ်ကို
အသားကျနေတဲ့အလားရုန်းကန်ခြင်းမပြုလုပ်ပေ။
ရှိုက်ကလေးကိုရေချိုးခန်းထဲကဘေစင်ရှေ့က
အသင့်ပြင်ထားတဲ့ခုံလေးပေါ်မှာချပေးလိုက်တယ်
ပြီးတော့သွားတိုက်ဆေးထည့်ပြီးသား
သွားတိုက်တံလေးကိုလက်ထဲထည့်ပေးလိုက်တယ်။
"ကလေးကိုယ်ကလေးစားဖို့မနက်စာ
သွားပြင်လိုက်ဦးမယ်။ကိုယ်ကလေး
အတွက်အကျႌထုတ်ထားခဲ့မယ်
ဘုန်းကြီးကျောင်းကိုဆွမ်းချိုင့်သွားပို့ရဦးမှာမလို့
မကြာစေနဲ့နော်"
"အင်းလူကြီး ကျွန်တော့်ကို
သီတင်းကျွတ်မုန့်ဖိုးပေးရမယ်နော်ဟီးဟီး"
"ကိုယ်ကိုဘာနဲ့ကန်တော့မှာလဲပြော"
ရှိုက်ညစ်ကျယ်ကျယ်ပြုံးရင်းပြန်ဖြေလိုက်တယ်
ဒီလူကြီးကတော့အမြင်ကတ်ချင်စရာကောင်း
အောင်ပြုံးနေပြန်ပြီ
"ခင်ဗျားကျွန်တော်တစ်ယောက်လုံးကိုရထားပြီး
ပြီဘဲဘာကိုလိုချင်သေးလို့လဲ"
ရှိုက်သွားတိုက်ရင်းဗလုံးဗထွေးပြောနေတဲ့
သူ့ရဲ့အသဲအသက်လေးကိုကြည့်ပြီးအူယားလို့မဆုံး သူအခုအချိန်သာကလေးကိုဖက်တာတို့
နမ်းတာတို့လုပ်လိုက်ရင်ဘုန်းကြီးကျောင်း
သွားနိုင်တော့မှာမဟုတ်တာကြောင့်
စိတ်ကိုထိန်းထားလိုက်တယ်။
"ကိုယ်ကစတာပါကွာ။ကလေးမတောင်းလည်း
ကိုကမုန့်ဖိုးပေးဖို့စိတ်ကူးပြီးသား
ကိုယ်ပြင်စရာရှိတာသွားပြင်လိုက်ဦးမယ်"
