Zawji
ဟယ္ရီတစ္ေယာက္ ေန႔တစ္ေန့မနက္ေရာက္ေတာ့
ခရစ္စတိုနဲ႔အတူၿမိဳ႕ရဲ႕အေျခအေနေတြကို
ေလ့လာလိုက္တယ္။
ဟယ္ရီမွာေရကာတာျပင္တာကို
သြားၾကည့္လိုက္ ဆည္ေျမာင္းေတ
တူးေဖာ္တာကိုသြားလိုက္ရလိုက္နဲ႔
အလုပ္ေတေတာ္ေတာ္႐ႈပ္ေနတယ္
ေန႔လည္ေရာက္ေတာ့ ဇတ္လိုက္က
ေန႔လည္စာထည့္ထားတဲ့ ျခင္းေလးကို
ယူလာၿပီး ေရာက္လာတယ။
ကေလးဗိုက္ဆာၿပီလား။ကိုယ္ေန႔လည္စာ
ယူလာတယ္။
ဟယ္ရီပိုက္ဆာေနတုန္း အစားအေၾကာင္း
ၾကားလိုက္ရေတာ့ မ်က္လံုးေလးတ
လက္သြားတယ္။
"ခင္ဗ်ားဘယ္ေတာေပ်ာက္ေနတာလဲ။"
"ကေလးဘဲကိုယ္ရဲ႕ဒဏ္ရာေတလံုးဝ
မဟုတ္လို႔လိုက္မလာနဲ႔ပင္ပန္းလိမ့္မယ္လို႔
ေျပာၿပီးထားခဲ့တာေလ။ကေလးၾကည့္ရတာ
ပင္ပန္းလို႔ မွတ္ဥာဏ္ေတပါ ေပ်ာက္
ကုန္ၿပီထင္တယ္"
"ေလမ႐ွည္နဲ႔ေတာ့။ေပးမွာရိွတာေပး။
ဒီမွာဗိုက္ဆာေနၿပီ"
အားရပါးရစားေနတဲ့ကေလးကို နမ္းခ်င္စိတ္
မွတဖြားဖြားမနည္းထိန္းထားရတယ္။
"ဒါနဲ႔ခင္မ်ားကဘာလို႔လိုက္တာလဲ
ကြၽန္ေတာ္ခင္မ်ားကိုနားခိုင္းသားရဲ႕သားနဲ႔"
"ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္အဖိုးႀကီးကိုၾကည့္မရလို႔"
"ကြၽန္ေတာ္ေရာဘဲ စေတြ႔ကတည္းကၾကည့္
မရတာ"
ညေနေစာင္းေတာ့ ဟယ္ရီခရစ္စတိုနဲ႔အတူ
အားေပးစကားလိုက္ေျပာရင္း
႐ုတ္တရက္အတိုက္အခိုက္္ခံရတယ္။
ဒါေပမယ့္သူတစ္ခ်က္ေတာင္ လႈပ္စရာမလို
ခရစ္စတိုကေျဖ႐ွင္းလိုက္တယ္
ထိုလူေတြေတထဲက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္
ပံုရတဲ့တစ္ေယာက္က
'ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အသက္ခ်မ္းသာေပးပါ
ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ပိုက္ဆံမရိွလို႔အဲ့လိုလုပ္ရတာပါ'
'ေနာက္ကိုအဲ့လိုမလုပ္နဲ႔။ေရာပိုက္ဆံယူသြား'
"အရွင့္သားို ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ကလာဘ္စား
ထားတာေတရိွတယ္။အဲ့လူကိုဘယ္လိုလုပ္သင့္
သလဲ။ဒီတိုင္းထာရဦးမလား။"
"ငါသိတယ္။သူ႔ကိုဒီတိုင္းထားရဦးမယ္။
သူ႔ကိစၥကိုေျဖ႐ွင္းေနရင္ ေရကာတာကိစၥ
ေႏွင့္ေႏွးသြားလိမ့္မယ္။သူ႔ကေပၚတင္ႀကီး
လာဘ္ေနတာဆိုေတာ့။သူ႔ေနာက္မွာ
တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ရိွရမယ္။
ဒီကိစၥကထင္သေလာက္မ႐ိုး႐ွင္းဘူး
အစစအရာရာဂ႐ုစိုက္ပါခရစ္စတို"
"အမိန္ေ့တာ္အတိုင္းပါအ႐ွင့္သား"
"ခရစ္စတိုငါတို႔ျပန္ရေအာင္
ေမွာင္ေနၿပီ"
ထိုျမင္ကြင္းကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ရိွ
တာကိုဟယ္ရီနဲ႔ခရစ္စတိုတို႔ သရိွမထားမိေခ်
