Zawji
"ဝင္ခဲ့ခိုင္းလိုက္"
"ေနဦး။မဝင္ခဲ့နဲ႔ဦး"
"ကိုယ္ေတာ္နဲ႔အတူ စားဖိုေဆာင္ဖက္သြားရေအာင္
ခရစ္စတို"
"အမိန္႔နာခံလ်က္ပါ အ႐ွင့္သား"
စားဖိုေဆာင္သြားတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္
နွစ္ေယာက္စလံုးဘာစကားမွမေျပာဘဲတိတ္ဆိတ္
ေနခဲ့တယ္။ထိုတိတ္ဆိတ္မႈကို ခရစ္စတိုက
စတင္ၿဖိဳခြဲလိုက္တယ္။
"အ႐ွင့္သား လြန္ခဲ့တဲ့ရက္အနည္းငယ္က
အ႐ွင့္သားကယ္လာတဲ့သူက
ထူးဆန္တယ္မထင္ဘူးလား။
"မထူးဆန္းပါဘူး။သူလည္းငါတို႔လို
ပုခုံးႏွစ္ဖက္ၾကားထဲမွာ
ေခါင္းတစ္လံုးပဲပါတာေလ
ေခါင္းတစ္လံုးပိုပါေနလို႔လား။"
'ခရစ္စတို..............'
"ကြၽန္ေတာ္ ဆိုလိုတာက ဟိုေလ
အ႐ွင့္သားကယ္လာတဲ့လူက
အ႐ွင့္သားကိုျမင္တာနဲ႔
မ်က္မုန္းက်ိဳးေနတဲ့ မ်က္လံုးႀကီးေတြနဲ႔
ၾကည့္ၾကည့္ေနတာ။နဂါးသာဆိုရင္
အ႐ွင့္သားျပာက်ေနေလာက္ၿပီ။
(T/N:ဟိုကနားဂါးဟဲ့ ခရစ္စတိုရဲ႕)
"ဟုတ္ပါ့။ငါ့မွာေတာ့ ဒုကၡခံၿပီး
ခမည္းေတာ္မသိေအာင္ကယ္လာရတာ။"
[ဂုဏ္ယူပါတယ္။ဇတ္လိုက္မအေပၚ
ဇတ္လိုက္ရဲ႕အေကာင္းျမင္စိတ္ေတြ
က်သြားပါၿပီ။]
{ငါေလးေတာင္ဘာမွမလုပ္ရေသးဘူး}
[ဒီလို hostရဲ႕ ဇတ္လိုက္က ဒီနားမွာရိွတယ္ေလ
အဲ့ဒါေၾကာင့္ hostတို႔ေျပာတာၾကားၿပီး
ဇတ္လိုက္မအေပၚ အျမင္ေတြ က်သြားတာပါ။]
{ငါေလးေတာင္ဘာနမွမလုပ္ရေသးဘူး။
ဇတ္လိုက္ကမအေပၚ ဇတ္လိုက္ရဲ႕အျမင္ေတြ
ထိုးက်သြားၿပီ။လြယ္လိုက္တာ။}
[ပထကမာၻ မလို႔ လြယ္တာပါ
ေနာက္ကမာၻက်ရင္လက္သြားမွာပါ။
Side mission ေပၚလာပါ ၿပီ
ဇတ္လိုက္ကိုျမဴဆြယ္ပာ point 200]
{မလုပ္ႏိုင္ပါ}
[အျပစ္ေပးခံရမွာပါ]
{အားေနအဲဒါနဲ႔ဘဲကိုင္ေပါက္ေန}
"အ႐ွင့္သား အ႐ွင့္သား"
ဟယ္ရီsystemနဲ႔ရန္ျဖစ္ေနလို႔
ခရစ္စတိုေျပာတာမၾကားလိုက္
"ဟမ္"
"အ႐ွင့္သားဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ"
"ကုိယ္ေတာ္ေၾကာင္သားစားရင္ေကာင္းမလားလို႔"
စားဖိုေဆာင္လို႔ေရာက္ေသာ္
"အ႐ွင့္သားဘာလို႔စားဖိုေဆာင္ကို
ကိုယ္တိုင္ႂကြေတာ္မူရတာလဲ။"
"ငါကိုယ္ေတာ္ကမလာရဘူးလား"
"မဟုတ္ပါဘူး။အ႐ွင့္သားက
ဒီလိုညစ္ပတ္တဲ့ေနရာမ်ိဳးကို ကုိယ္တိုင္"
"ေတာ္ေတာ့။ကိုယ္ေတာ့္အတြက္
စားစရာစီစဥ္ေပး"
"ဟုတ္ကဲ့အ႐ွင့္သား။
အ႐ွင့္သားနန္းေဆာင္ကိုလာပို႔ေပးပါ့မယ္။"
"ကိုယ္ေတာ့္ကိုေန႔တိုင္းအခ်ိန္မွန္
ပြဲေတာ္လာဆက္ေနာ္။ကိုယ္ေတာ္က
အခ်ိန္တိက်မွႀကိဳက္တာ။ၿပီးေတာ့
ကိုယ္ေတာ္က အစားအေသာက္ေတြကို
ပူမွစားတာ"
........................................
...............
ဟယ္ရီတစ္ေယာက္နန္းေဆာင္ထဲတြင္
"က်စ္ ဘာလို႔စားစရာေတြမေရာက္ေသးတာ
ဘာလိမ့္။ဗိုက္ဆာပါတယ္ဆိုမွ"
"အ႐ွင့္သားစားစရာေတြေရာက္ပါၿပီ။"
ဟယ္ရီတစ္ေယာက္
အစားအေသာက္ေတြကို
ပါးလုပ္မေလာင္းစားၿပီး
အိပ္ေပ်ာ္သြားေလရဲ႕
............................................
တစ္ဖက္တြင္
မင္းသမီးက အခန္ထဲမွာေနရတာပ်င္းရင္
လမ္ေလ်ွာက္ထြက္လို႔ရတယ္လို႔ေျပာထားတာေၾကာင့္
စကိုင္းလ္အေညာင္းအညာေျဖရန္လမ္ေလ်ွာက္
ထြက္ေနတုန္း အိမ္ေရွ႔စံနဲ႔သူရဲ႕သူရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္
ေကာင္ေလးကိုေတြ႔လို႔ေ႐ွင္ထြက္သြားမလို႔ရိွေသးတယ္
ထိုကိုယ္ရံေတာ္ေလးေျပာတဲ့စကားကိုၾကားေတာ့
အိမ္ေ႐ွ႕စံဘာဆက္ေျပာမလဲလို႔နားေထာင္ေနမိတယ္
ထို႔ေနာက္ ထိုေကာင္ေလး(အိမ္ေ႐ွ႕စံ)
ဆီမွအသံခ်ိဳခ်ိဳေလးကိုၾကားလိုက္ရတယ္
ထိုအသံေလးကိုၾကားေတာ့
ရင္ထဲေအးသြားသလိုခံစားရတယ္။
ၿပီးေတာ့ စာဖိုေဆာင္ထဲဝင္ၿပီး
ဘာေတြေျပာေနလဲမသိဘူး။
ေျပာေနရင္းနဲ႔စားဖိုေဆာင္ထဲကမုန္႔ေတြကို
လည္းႏိႈက္စားေနေသးတယ္။
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာလို႔ေတြးေနရင္း
ျပံဳးလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕စံက
ငါ့ကိုကယ္လာတာဆိုရင္ မင္းသမီးက
ငါ့ကိုညာထားတာလား။
မင္းသမီးနဲ႔အိမ္ေ႐ွ႕စံၾကားမွာတစ္ခုခု
ရိွရမယ္။ငါစံုစမ္းမွျဖစ္ေတာ့မယ္လို႔ေတြးရင္း
စကိုင္းလ္ရဲ႕
မ်က္နွာထက္က ခ်ိဳသာတဲ့အျပံဳးပန္းေလး
တစ္ပြင့္ြလည္း ေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္သြား
ေတာ့တယ္။
