yin&yang | yoonmin ☯

on beş

okuyup da oy vermeyen, yorum yapmayan oppacıdır

hadi eyv

Zaman, eğer akmayı bir anda bırakabiliyor olsaydı, Yoongi ormanın içinde Jimin'in kokusunu aldığında olurdu bu. Yanında Luth ve Sijin ile beraber yorgun argın geri dönüş yolunda iken birden burnuna Jimin'in kokusu takılıvermişti. İlkin bunu omegasından ayrı kaldığından beridir söylenip duran kara kurduyla alakalı olduğunu düşünmüş, fakat yüzünü çevirip de alfa Luth'un da aynı kokuyu aldığını fark edince işin içinde bir iş olduğuna kanaat getirmişti.

İlk aklına gelen yokluklarında betaların Kulan'a da gelip onun omegasını götürdükleri olmuştu ki eğer Jimin'in kılına zarar geldiyse Yoongi dünyayı hepsine dar edecekti. Küçücük bir an sürmüştü alfanın harekete geçmesi, kara kurdu ile bir olmuş, omegasının gardenya kokusuna tutunarak koşmaya başlamışlardı.

Kara kurtlarla sık karşılaşıldığından bazen onların gücünü hafife alma hatasına düşmek çok olasıydı fakat tam da o anda Yoongi de olduğu gibi bir kara kurt yüzeye yaklaşıp da bedeniyle bir olduğunda karşısında duracak güç de pek bulunamazdı. Dayanıklılardı, yorgunluk, uykusuzluk, açlık çoğu zaman onlar için göz ardı edilebilir şeyler oluyordu. Duyuları hassastı, bu yüzden avcılık konusunda diğer kurtlardan çok daha iyi iş çıkarıyorlardı, kızgınlıkları da bu yüzden biraz... kızgın geçerdi. Koku hafızaları güçlüydü ve özellikle eşlerine karşın bu yanları biraz daha hassas çalışıyordu. İşin aslı sıra eşlerine geldiğinde onlar için her şey çok daha farklı işliyordu. Üstelik Yoongi bir beyaz omegayla eşleşiyordu, bu durumları daha da vahim hale getiriyordu. Örneğin omegasının kokusunu almak, onun sabahın bu kör saatlerinde, ormanın içinde bulunuyor olması Yoongi'nin çoktan zihnini kara kurdunun kontrolüne vermesi için yeterli olmuştu.

Tüm yorgunluğuna rağmen koşmaya başlayınca Yoongi, diğer iki alfa da onun peşine takılmışlardı. Yerler gibi dallarının üzerinde de karlar biriktiğinden kimisi yerlere kadar inen ağaç dalların arasına kendisini atmış, parça parça üzerine düşen karları da hiç mi hiç umursamamıştı. Jimin o anda ormandaydı, omegası sıcak yatağında değil ormanın derinliklerindeydi. Ve kim bilir ne haldeydi.

Kara alfanın aldığı her nefes sıra sıra dizilmişti boğazına omegasının kokusuna karışan kokuyu soluduğu anda. Üzerinden geçen günlere rağmen kazınmıştı aklına bir kere, omegasının inene giren alfanın kokusuydu bu. Alfanın kara kurdu zihninde öfkeyle kükredi Yoongi'nin, sanki Yoongi onu prangalara vurmuş da içine hapsetmiş gibi çıkmak, dört ayağının üzerine düşüp omegasına gitmek istemişti. Kara alfa da ne ona karşı koyabiliyor, ne de müsaade edebiliyordu koşarken, nefeslerinin ona yetmeyişini ve sarmaşık gibi tenine dolanan kara kurt izlerinin yangınını görmezden geliyordu.

Attığı her adımla omegasının kokusu tazelendi, yoğunlaştı ve ona bir ömür gibi gelen sürenin sonunda bu kez de omegasının çığlığı doldu kulaklarına. Mümkünmüş gibi biraz daha hızlanmak için zorladı kendini Yoongi, omegasının hala daha kulağında çınlayan çığlığından da anlaşıldığı üzere başı dertteydi. Gölgelerin arasından fırlayıp da Jimin'i bulduğunda aradan ne kadar zaman geçtiğini alfa pek bilemiyordu.

Yoongi'nin beyaz teni altında saklanan kara kurt da o anda gün yüzüne çıkmış, yanındakilerin bile titreyip ondan biraz uzaklaşmasına sebep olan bir hırıltı dökülmüştü araziye. Yoongi'nin o anda kim olduğunu bilmediği kara saçlı alfa, omeganın kanının bulaştığı ağzını elinin tersiyle silerken onu kendisinden uzaklaştırmış, ardından da Yoongi'nin bir saniyelik duraksamasından faydalanarak ters yöne doğru koşmaya başlamıştı kahkahası uykudaki ormanda yankılanırken.