My Haunted Memories

[2] The Forgotten Memories

... Nakauwi na ang dalaga, uwi ang isa pang mysterio na pangyayari. Hinde pa rin nya kinakausap ang tiyahin nya ng gabing iyun pero sabi ng yaya nya na nagalala pa rin ang tita nya.

Kaya magisa siya sa kuwarto nya na nagmumukmok at hinde kumain.
Itinulog nya nalang ito, at pilit nalang kalimutan ang nangyari kanina—pero hinde pa rin siya nakatakas sa nakalimutan nyang madilim na nakaraan, na nanatiling mysterio.
At iyun ang kanyang napanaginipan.

***
Sa isang mausok na paligid na nahawi. Nakita nya ang sarili nya mismo at kasama’y isang lalaki na kausap nya—lumapit siya para makita ng malinaw ang lalaki naka gray ito at nasa isang kalsada sila malapit sa stop light.
Hinde talaga kilala ni Sophie ang lalaki at hinde nya parin makita ang mukha ng binata ng malinaw. Pero sa katauhan na nakikita nya sasarili nya na parang importante ang taong iyun.at pinapanood nya na nakikita nya nag uusap ang sarili nya sa lalaking iyun.

“im sorry pero hinde na tayo puwede magkita...”ani niya.
“b-bakit? Hinde mo na ba ako mahal?” ani ng lalaki.

...

“hinde... hinde kita mahal...” habang lumuluha siya
Hinde na nagsalita ang lalaki... sa halip papilit pa ito ngumiti na tila ok lang at yumuko.

Matapos umalis palayo... tumawid ito sa pedestrian , ng biglang my humaharurot na sasakyan ang bumanga sakanya. Pumailalim ang binata at ang malala pa ng kinaladkad ng kotse ang bangkay nito ,at tumigil lang matapos sumalpok sa isang poste.
Napatakbo siya at sinundan naman ni sophie ang sarili ng maabutan nya ang kotse nawala ang sarili nya—pati na rin ang bangkay, naiwan lang dugo na nagkalat sa paligid.
At nagtaka siya hinanap nya kung may tao sa paligid na palingun lingun pero wala.

Lumapit siya lalo ng dahan dahan. Ng may kung anu siyang natapakan.isang pirasong papel na kinumos na gusot. At dinampot nya nakasulat pa... at na shock siya.

“KUNG HINDE MO KO MAHAL, MAS GUGUSTUHIN KO PANG MAMATAY!”

***
Nagising na lang mula sa panaginip si Sophie at nakita ang nya bigla ang lalaki na nakgray na nagtatago sa kurtina nya sa gilid nya,at na nakatayo sa tabi nya. dahil ang kama nya ay may tila kulambo na nakaharang sa paligid nya,
at nakaharang iyun sa pagitan nila ng lalaking naka gray--- na tila tinitignan siya . hinde makita ang mukha... at ang lapit pa nito na nakadikit na halos sa kulambo.
Dumistansya si Sophie...pero lumapit lalo ang lalaki na hinde hinahawi ang kulambo at gumapang sakanya , umatras ng umatras si Sophie. Ng masyado nang lumapit ang lalaki, nagdugo bigla ang kulambo at ang ulo nito’y parang natanggal pero pilit parin inaabot nito si Sophie. Hanggang sa nahulog sa kama si Sophie at nag simulang sumigaw.

Narinig ng lahat ang sigaw si Sophie. At agad pumunta ang yaya nito pati ang aunt May nya.

“SOPHIIEE!!! buksan mo pinto!” ani ng tita nya”anung nangyayari dyan!!! SOOPPHIEEE!”
“SENYORITAAA!!” ani ng yaya.
“dali! manang yung susi!!!”
“opo!”

Ng mabuksan nila ang pinto nakita nila si Sophie na nasa sulok ng kama nya sa ding ding na nakasiksik at takot na takot nanginginig.
“SOPHIEE!!!” ani ng tita nya. “anung ba nangyayari sayu bata ka!, ok ka lang ba , nasaktan ka ba? anu!!! Iha!!”
Niyakap lang ng tita nya si Sophie,

(sa SOFA habang nainum ng tubig)
pero ng mahimasmasan hinde pa rin ito nagsalita.
“puwede mo bang ikuwento sakin ang nangyare?...”ani ng tita niya.
“hinde po kayu maniniwala auntie..”
“anu ka ba kahit anu pa yan, basta makita ko na magiging maayus ka matapos nito.”
“auntie?”