ရုန်းထွက်မရပါလျှင် ဆက်၍တိုးဝင်မည်။(COMPLETED)

အပိုင်း လေးဆယ်

unicode

နေသာသည့် နေ့တစ်နေ့ပင်ဖြစ်၏။
ရှပ်အင်္ကျီများနှင့်သာပြည့်နေတတ်သော အိမ်ရှေ့ခြံစည်းရိုးနားရှိအဝတ်တန်းလေးတွင် အနှီးဖြူဥဥလေးကနေရာဝင်ယူလို့လာပြီဖြစ်သည်။

သားလေးကိုမွေးစားပြီးသည့်နေ့မှစ၍ ရုန်းအိမ်မှာသာနေဖြစ်တော့သည်။ အလုပ်ကိစ္စများကိုလည်းအိမ်ကိုသာလာပို့ခိုင်းပြီး အရေးတကြီးမရှိမဖြစ်လိုအပ်မှသာ ရုန်းကိုလာခေါ်ခိုင်းထားသည်။ ပိုင်ခန့်ကတစ်လတစ်ခါ ရုန်းလိုအပ်သည့်ပစ္စည်းများကိုလာပို့ပေးရင်း အလုပ်အကြောင်းဆွေးနွေးဖြစ်ကြသည်။ လူပျိုကြီးဖြစ်သည့်အလျောက် ပိုင်ခန့်ဟာလည်းသားလေးကို တုန်နေရအောင်ကိုချစ်၏။ ရောက်လာလျှင်လည်း လက်ကမချ။ ပိုင်ခန့်ကချစ်၍လက်ဆောင်အနေနှင့်ဝယ်လာပေးသော တစ်ကိုယ်ရည်သုံးပစ္စည်းများနှင့်ကစားစရာများကလည်း အလျှံအပယ်ပင်။ တစ်ကိုယ်တည်းသမားမို့ ရရှိလာသမျှဝင်ငွေအားလုံးကို သားလေးဆီ၌သာလာဖို့နေတတ်သည်။

"လေယာဥ်ပျံကြီးစီးကာရယ်၊ကောင်းကောင်ပေါ်ပျံပါမယ်။ ငှက်ကလေးတွေဖမ်းကာကွယ်၊တုတ်နဲ့ထိုးပြီးဆီနဲ့ကြော်စားမယ်။"

"ခစ်...ခစ်...ခစ်..."

မနက်မိုးလင်းသည့်အချိန်ထဲက ထိုဘာမှန်းမသိသည့်စာချိုးကို ရိုးလေးကမမောနိုင်မပန်းနိုင်ရွတ်သည်။ ထိုစာချိုးလေးအားဆိုလိုက်၊သားလေးရဲ့ဝမ်းဗိုက်ပြင်လေးကိုမေးစေ့လေးဖြင့်ပွတ်ပေးလိုက်လုပ်တော့ သားလေးမှာနှာဖျားလုံးလုံးလေးကိုနီဥလာသည်အထိ တခစ်ခစ်နှင့်ရယ်မော၏။

ကုတင်ပေါ်တွင်ရှိနေသည့်ကြည်နူးစရာမြင်ကွင်းလေးကိုကြည့်ရင်း ရုန်းကုတင်ဆီသို့လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ရေမြှုပ်မွေ့ယာအိခနဲကျသွားသည်နှင့် ရုန်းနောက်မှာထိုင်နေမယ်မှန်းသိတဲ့ရိုးလေးက ရုန်းဘက်သို့မှီချလာကာ မော့ကြည့်လာသည်။ သွားညီညီလေးများပေါ်သည်အထိပြုံးပြတော့ နှုတ်ခမ်းထူထူအားတစ်ချက်ဖိကပ်ပစ်လိုက်၏။ တဟီးဟီးနှင့်ကောင်ငယ်လေးက သိပ်ကိုတွယ်တာချင်စရာကောင်းသည်။

"ဘာဟင်းချက်ထားလဲ။"

"ခြံနောက်ကရိုးလေးစိုက်ထားတဲ့အာလူးကိုကြော်ပြီး ကင်ပွန်းချဥ်ရွက်နဲ့ပဒတ်စာကိုချဥ်ဟင်းချက်ထားတယ်။ အသားဟင်းကကြက်သားဆီပြန်။"