"ချယ်ယောင်းလေး.."
ဖုန်းထဲမှသူမ၏အသံကြောင့်စိတ်ဆိုးချင်နေသည့်စိတ်လေး..အရည်ပျော်ကျသွားသည်လား.
"ဟုတ်.."
"တို့ကိုစိတ်ဆိုးသွားတာလား...ကလေးမ.."
"ဘာလို့စိတ်ဆိုးရမှာလဲ.."
စိတ်ဆိုးတယ်ဆိုမှ..သူမဆီကအချော့ခံချင်လို့ဆိုတာ.တစ်ယောက်တည်းအသိလေ..
"အသံကမာနေပုံထောက်ရင်..စိတ်ဆိုးနေတာဘဲ..."
"မဆိုးပါဘူး..."
"ဟ...ဟ..မင်းကမလိမ်တတ်ဘူးဘဲ..."
သူ၏ရီသံခပ်ပါးပါးလေးပျံ့လွင့်သွားသည်နှင့်....နှလုံးသားကမခုန်စဖူးခုန်လာခဲ့ပြီ......
"ဟုတ်တယ်..စိတ်ဆိုးတယ်..ချယ့်တစ်ယောက်လုံးရှိနေတာ..ဂရုမစိူက်ဘဲ..ဘာလို့ကိုကိုနဲ့စကားပြောနေတာလဲ "
"လူမှုရေး..ဆိုတာရှိသေးတယ်လေကွာ.."
"မသိဘူး...ချယ့်ကိုဂရုမစိုက်တာဘဲသိတယ်."
စကားတစ်ခွန်းကြောင့်..
တစ်ဖက်ကမိန်းမပျိုလေးရဲ့နှလုံးသားကတော့ခုန်ပေါက်သွားလေရဲ့..
နှလုံးသားသို့တစ်ရစ်ချင်း..
တိုးဝင်လာတဲ့..
အချစ်ဆူးလေး..
နာကျင်တယ်ဆိုပေမဲ့....
မင်းဆီကရတာမို့...
တို့နှလုံးသားထဲမှာ...
ထာဝရသိမ်းထားပါရစေ..
~~~
"ကလေး..နိုးပီလား..."
"အင်း..morning..မမ.."
"Morning..ဒီနေ့ကျောင်းမသွားနဲ့တော့နော်..မမ..ချယ်ယောင်းကိုခွင့်တိုင်ဖို့ဖုန်းဆက်ထားပေးမယ်.."
"ဟာ..မမ..လီလီနေကောင်းပီလေ....ကျောင်းသွားလို့ရတာဘဲ.."
နှုတ်ခမ်းထော်ပီးပြောနေသည့်ကလေးမလေးကို.သူအသဲယားနေမိသည်မှာအမှန်....
"ဟင့်အင်း..မရဘူး..အဖျားကအရှင်းပျောက်သေးတာမဟုတ်ဘူး..
လီလီကလိမ်မာပါတယ်နော်..အိမ်မှာဘဲနေပါအုန်း.."
"မမ..နော်လို့..လီလီကျောင်းသွားချင်တယ်..
အိမ်မှာမနေချင်ဘူး...နော်လို့..."
YOU ARE READING
ʟᴏᴠᴇ ʟɪɴᴇ⌜ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ⌟
Fanficʟᴇᴛ ᴅʀᴀᴡ ʟᴏᴠᴇ ʟɪɴᴇ ᴡɪᴛʜ ᴏᴜʀ ʜᴇᴀʀᴛ💋 [ꜱᴛᴀʀᴛ ᴅᴀᴛᴇ-26.10.2021 ᴇɴᴅ ᴅᴀᴛᴇ-5.12.2021]
