" စီနီယာ!!!စီနီယာ!!! "
တံခါးကိုတဒုန်းဒုန်းထုရိုက်သံနဲ့အတူ အော်ခေါ်သံတွေပါကြားနေရတာမို့ Hoseokအိပ်ယာပေါ်ကနေ အလူးလူးအလိမ့်လိမ့်နဲ့ထလာရတယ်...။တဒုန်းဒုန်းထုရိုက်သံက နားဆူစေသလို 'စီနီယာ'လို့ အော်ကြီးဟစ်ကျယ်ခေါ်နေတဲ့အသံက ဘယ်သူမှန်းသိတာမို့ ပိုလို့နားဆူစေတာအမှန်ပဲ...။
" လာပြီကွာ..လာပြီ ဇွတ်တွေအော်မနေနဲ့ "
အော်သံပြန်ပေးပြီး Hoseokအိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ထွက်လာရသည်...။အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တာနဲ့ မြင်လိုက်ရတာက ဝတ်ဖြူစင်ကြယ်နဲ့ကလေးလူမိုက်...။အပေါ်ဖြူအောက်ဖြူနဲ့ ဝတ်လာပုံများ တောထွက်တရားကျင့်တော့မယ့်အတိုင်း...။
" ဘာလာလုပ်တာလဲ "
" ဖယ်...နည်းနည်းဖယ် "
ရှေ့မှာကာနေတဲ့ Hoseokကို တိုးကာတိုက်ကာနဲ့ အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ ကလေးလူမိုက်က ကျူးကျူးကျော်ကျော်ပဲ...။Luggageကြီးတကားကားနဲ့ ဝင်လာပုံက ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာ ကို ဝင်လာတဲ့အတိုင်း...။
" ဘာလုပ်နေတာလဲ? "
Luggageကြီးဘေးချကာ အိမ်ကိုလှည့်ပတ်ကြည့်နေတဲ့ ကလေးလူမိုက်ကြောင့် Hoseokမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်တယ်...။အိမ်တစ်ခုလုံးကို စေ့စေ့စပ်စပ်လိုက်ကြည့်လို့ ခေါင်းညိမ့်လိုက် ခေါင်းခါလိုက်လုပ်နေပုံကအိမ်လာဝယ်တဲ့လူ အထာနဲ့...။
" စီနီယာ့အိမ်က ကျဥ်းကျဥ်းလေးနော် "
" ဟမ်!! အေး..တစ်ယောက်ပဲနေတာဆိုတော့ ပိုက်ဆံအပိုမကုန်စေချင်တော့လို့..မင်းက ဘာကိစ္စလိုက်မေးနေတာလဲ "
" မီးဖိုချောင်က တစ်ဆက်တည်းလား "
မီးဖိုဆောင်ဘက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက် Hoseokကိုလှည့်ကြည့်လိုက်နဲ့မေးနေတဲ့ ကလေးလူမိုက်ကြောင့် Hoseokခေါင်းပဲညိမ့်ပြလိုက်တယ်...။သူမေးတာကို အဖတ်မလုပ်ပဲ ပြောချင်ရာတွေပြောနေတာပဲ...။
" အိပ်ခန်းကဘာလို့တစ်ခန်းထဲလဲ "
" ငါတစ်ယောက်ပဲနေတာလေ..အဲ့တာကြောင့် "
Hoseokအိပ်ခန်းကိုကြည့်ပြီး အလိုမကျစွာပြောလာတဲ့ ကလေးလူမိုက်ကောင်ကို Hoseokကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ဖြေနေရတယ်...။ကျေနပ်သလို ပြုံးလာတဲ့ ကလေးလူမိုက်ရဲ့ မျက်နှာကြောင့် Hoseokမှာ ကျောတောင်မတ်သွားရတဲ့ အဖြစ်..။ဒီကောင့်စီကနေ နတ်ဆိုးလို အခိုးအငွေ့တွေငါရနေတယ်....။
