DURAK

Bölüm -2 Bahane

Bir sonraki durakta durduk, gözlerimin ucuyla yasemin teyze yi kolluyordum. Otobüse binen yaşlı bir kadına oturduğum yeri armağan ederek ayağa kalktım. Yolculuk gittikçe cekilmeyecek bir hal alıyordu ki bunun başlıca sebebi trafik olmasıydı, yan etken olarakta otobüsün gittikçe kalabalık olmasi diyebiliriz.

Yalnış durakta inememek için yasemin Teyzenin yanına doğru yaklaşmaya çalıştım, bunun için bir kaç kişiyle tartışmaya girmeye bile razıydım. Uğraşlarım sonucunda oturduğu yerin baş ucuna gelmeyi başarmıştım.

Alttan yukarıya sezgili bakışlarla süzdükten sonra tekrardan önüne döndü. Benim hakkımda nasıl bir düşünceye sahipti hiç bir fikrim yoktu.

4. Durakta durdugunda ayağa kalktı. "Evet uzay bey şimdi ne halt yiyeceksin" dedim Mirildanarak. Beynimde oluşan kurgulardan kurtulmanın bir çaresini bulmam lazımdı, evet ama biraz acele etmem gereken bir zamandi bu. Birinci kurgu, bu işten vaz geçip eve gitmeti ki bu kadar kolay pes edeceği mi hiç sanmıyordum oylede olmadı zaten. Kurguları bir kenara itip yasemin teyze ye yol vermek için iki adım sağa yanastım.

Orta kapıya doğru ilerlerken bende peşine takılarak onu takip etmeye başladım. Avuclarımin içinin terledigini hissettim biran. Basamaklardan inip kaldırıma ayağı mi baktığımda kızgın bir alev topu gibi hissettiğim otobusten kurtulduğuma sevinmistim.

Gözlerimde ki anlamsız parıltıyi yok edemeden duramiyordum. Her tarafı yüksek apartmanlarla çevrili olan bir kaldırımin yolla kesişen yerinde bekliyordum, otobüs önümüzden hareket ederek uzaklaştı. Durağın kalabalık olmasi dikkatimi çekti dikkatli bakışlarla bir göz gezdirdim ama bu durakta da yoktu.

Gözlerimi önüme sürüklerken karşıya geçmek için fırsat kollayan yasemin teyze ye çarptı gözüm. Birden beni fark edince gözlerini üzerime dikip yanıma doğru yürüdü. Alaycı bir ses tonuyla "ne o beni mi takip etmeye başladın şimdide" diyerek hafif bir tebessüm etti.

Ya bu kadın çok akıllı yada ben aklımda ki düşünceleri saklama konusunda pek iyi değilim.

Sırt çantami bir omuzumdan çıkararak diğer omuzumda askıya tutarak önüme aldım. Fermuarını açtım ve içini karıştırmaya başladım. Ne gibi bir bahane bulacağı mi bende çok merak ediyordum açıkçası.

Iki'ye katlanmış 'duman' konserinin afisini çıkararak "tabikide Hayır yok öyle birşey yasemin teyze, ben sadece duman konserinin bilet satış noktası olan herhangibir yer arıyorum " dedim.

O kadar net bir ses ile çıkıştım ki gerçeği bilmesem, gerçekten bu durumda olduğuma ben bile kanabilirdim.

Afişi dudaklarımın arasına sıkıştırarak çantanın Fermuarını kapattım ve kolumdan geçirerek sırtıma attım. O sırada kaldırımdan inerek yolun karşısına hızlı adımlarla ilerleyen yasemin Teyzenin peşine atıldım.

Koşar adımlarla onu yetişerek "Bana yardım edermisin yasemin teyze" dedim, masum bir ses tonu ile.

Açılan hırkasının önünü düzelterek "bizim evin altındaki kırtasiye böyle işlerlede ilgileniyor orada olması lazım" dedi, nazik bir ses tonuyla.

Ihtiyacim olan şey tamda buydu sanırım. Şimdi yasemin  teyze nin peşine takılarak o'nun evine mi gidecektik yani. Bu gerçekten mutlu etmişti beni ve aynı zamanda gözlerimde ki parıltıyi saklamak için Uğraşlarım yetersiz kaldığı bir andı.

Yürürken adımları mi yasemin teyze ye uyumlu atmak için ritim değişikliği yapıp "o zaman o kırtasiye ye kadar size eşlik edebilir miyim" dedim, Kesin bir ifadeyle.

Eliyle sıralı apartmanlardan ucuncusunu işaret ederek "geldik sayılır zaten fazla birsey kalmadı " dedi.

Kalbimdeki ritim bozukluğu sagligima iyi gelmeyeceğini bile bile engel olamadım. Çılgınca atmaya başladı, dilimde kelimeler düğümlenmesin diye "sakin ol uzay!" Diye tembihliyordum kendimi.