TWO WORLDS (YOONMIN AU)

CHAPTER 1: MEETING

JIMIN POVS

"I'm late!"

Dali ko kinuha ang susuotin ko damit tapos sabay pasok na sa banyo. Mga ilang minuto lang at lumabas na ako doon at pumunta nang kusina para kumuha nang kung ano makakain at nagmamadali na nagmaneho ng kotse. Habang nagmamaneho ako inaayos ko ang heels na suot ko. Huminto ako sa isang coffee shop at nag – order nang limang kape. Medyo matagal bago ko nakuha.

_

Pagkapanik pa lang ng floor sa office nagmamadali na ako maglakad at habang inaabot sa mga ka office mate ko ang mga kape nila. Pumasok ako sa meeting room na sobrang nahihiya. Nakakainis! Ngayon lang ako na late! Kasalanan ko ito dahil nagpuyat pa ako kagabi kakabasa ng sinulat ko istorya.

"You're late, Ms. Pay."

Mali na naman pangalan ang binanggit nya. Lagi nalang sya ganyan kapag nakikita ako di ko alam kung nakakalimutan nya lang ba pangalan ko o mga babae nya ang binabanggit nya pangalan. Sya nga pala ang boss si Mr. Eunwoo sya ang hindi yung pinaka boss ahh basta boss namin sya sa mga gagawin namin pelikula.

"Its Park, Mr. Eunwoo and I'm sorry if am late."

I shyly said. Umupo na ako malapit sa kanya. Dahil ako ang writer dapat naman talaga hindi ako ma- late!

"So, can you explain the story you wrote?"

He said to me. I nodded.

Jimin: In the story there's a two protagonists it's the woman and a man.

Then I explain the summary of the story. They like it of course sa tagal ko ba naman writer sa company na ito. By the way, I'm Park Jimin, katulad ng mga nasa story ko at sa ibang story.. ang isang katulad ko po ay nag eexist sa mundong ito. Ang isang nerd, simple woman at laging inaapi –

"Kamusta naman ang writer na plastic? Ahahah!"

Just like I said inaapi ako at example na sya si Lisa, sexy, maputi at isa sa mga workers dito. Hindi ko alam bakit lagi nya akong trip pero hinahayaan ko nalang kahit ilang beses na nya ako sinabihan ng masasakit na salita at kung ano pa ginagawa nya katulad nalang ng binigyan nya ako ng kape na may ipis na lumulutang. Kahit gusto ko na sumabog sa inis ko sa kanya hindi ko magawa dahil ayoko matanggal sa trabaho ko. May isa pang kontrabida sa buhay ko. Si Jackson, handsome, kulot ang buhok at basta may pagka bad boy sya.

"Ano ba yan teh! Para kang sinakluban ng lupa sa itsura mo. Look at yourself! Walang kaayos – ayos ang buhok at buhay mo. Gosh!"

Hindi ko talaga maintindihan kung isip High school student pa rin ba sila o sadyang trip nila ako lagi. Ano ba nakita nila sa akin at ginaganto nila ako!? Aish! Nginitian ko nalang sila.

"Masaya ako makita kayo, bye!"

Kahit di naman talaga ako masaya makita sila. Hayy.. bakit ba ganto nalang lagi ang araw ko! Wala bang sasaya sa buhay ko! Pwede ba kahit isang beses maging parang fairytale ang buhay ko! Haysst! Nakakainis na! Buti pa ang mga nasa story ko lagi may happy ending tapos ako mukhang wala. Pumasok ako sa C.r upang tignan ang sarili ko na mukha nga talaga haggard. Habang nakatingin ako sa salamin may narinig ako flash kaya napatingin ako sa salamin kung saan yun at bumukas ang pinto sa dulo at lumabas ang isang magandang babae na maputi, lalo pa tumangkad dahil sa heels nyang red at may buhok na brown. May magarang damit syang suot na dress at accessories. Ngayon ko lang yata sya nakita dito? Ngumiti sya sa akin kaya napangiti din ako.

"Hi!" she said to me.

"Hi!" I said and smile awkwardly.

Inilahad nya ang kamay nya sa akin.

"I'm Taehyung and you must be Jimin, right?"

Oh!? She knows my name. How?

"Uhm.. hi, Ms. Taehyung. Yes, I am her. Do – do I know you?"

I asked curiously.

"Oh ahahha! Sorry ang creepy ko ba? Ahahah! Well, sounds crazy but I know you so well."

Medyo napakunot noo na ako sa kanya. Hindi kaya stalker ko ito? Impossible, paano ang isang magandang katulad nya magkaka – interest sa akin.

"Do you want a life like the story you made?"

She suddenly asked.

"Ahahah! Uhm.. bakit hindi? Ahahah!"

Pagbibiro ko sa kanya. Sino ba kasi sya? Di ko naman sya kilala. Bakit ko ba sya kinakausap?

"Kung may pagkakataon ka ba. Gusto mo ba maranasan ang mga story mo?" she asked again. I just chuckles.

"Opo naman. Ahahha! Gusto ko naman po lumayo minsan sa realidad ahaha!"

Pagbibiro ko ulit pero totoo yun.

"Sigurado ka ba?" she said with her serious face.

Seryoso ba sya talaga? Ewan, wala naman siguro ito.

"Opo naman.. ahahah!"

Sagot ko nalang.

"May isa lang rule ako para sayo."

Oh may rule pa? Ahahha!

"Kailangan mo mabuhay. Good luck!" Sambit nito.

Nagulat ako sa biglang ingay ng mga babae na kakapasok lang sa C.R. Pagkatingin ko sa babaeng kausap ko lang kanina eh nawala na sa harap ko. Bakit sya nawala agad? Hindi kaya multo yun? Oh jusme!