Weird Girl | ✔️

Aflevering 16: Eens een Casper, altijd een Casper

Ik kon David niet dwingen om me leuk te vinden. Het had geen zin. Net zo goed dat ik Ezra niet kon veranderen. Middelbare school gaat hem niet meer worden. Ik kan de afgelopen vier jaar niet meer uitwissen door met een vriendje aan de hand te lopen. Maar ik had antwoorden nodig en er was maar een persoon bij wie ik die kan halen.

Casper Spilzucht.

"Ik wil wel even zeggen dat mijn vriendin dit echt niet fijn vindt en ik dit alleen maar voor mezelf doe." zei hij.

In het geheim hadden we afgesproken op het bankje voor de supermarkt. Negen uur op een woensdagochtend. Het bankje was nat door de regen van de nacht ervoor. Bijna geen enkele vriendin zou het goedkeuren dat haar vriendje met zijn ex afspreekt en al helemaal niet als het meisje 090-0101 in haar favoriete contacten heeft staan. Haar zorgen gaan uit naar de verkeerde persoon, maar ik weet niet zeker of ik aan mezelf moet twijfelen of dat ik het bij het juiste eind heb.

"Ik wil gewoon graag dat je het begrijpt." zei ik uiteindelijk.
"Waarom?" Casper peuterde gefocusseerd aan zijn nagelriemen. "Het is niet alsof we hierna nog praten, maar ik wil weten waarom je dat gezegd hebt."

Omdat ik gelijk had.

"Ik weet het niet."
"Er is niets gebeurd, Mara." zei hij. "Je beeld het je alleen maar in."

Ik heb gelijk.

"Ik zou nooit iemand zo behandelen." zei ik. Mijn hart bonsde in mijn keel. "Als iemand je zoiets serieus verteld, dan ga je het niet rondbazuinen als een of ander verzinsel."

"Omdat je het zelf hebt meegemaakt."

"Omdat ik een normaal persoon ben." zei ik zachtjes zonder hem in de ogen aan te kijken.

"Je bent op je hoofd gevallen, je kan je niet alles herinneren."

Ik ben niet bang van hem. Maar hoe meer hij zegt, hoe meer ik ga twijfelen. Alles wat ik een jaar geleden had weg gestopt kwam weer naar boven. Ik had gelijk toch, ik weet wat is gebeurd en mijn ouders weten het.

"Ik heb nooit gezegd dat jij mij het hebt aangedaan, niet dat." ging ik verder om hem te sussen. "Ik had mijn ouders verteld hoe ik me voelde en zij belde de school. Ik zei niets, geen naam. Alleen uiteindelijk, uiteindelijk moest ik het doen. Ik kon geen nee zeggen. Ik had gedaan wat je wilde dat ik deed, toch?"

En Casper wist dat.

Voor mij was het gewoon een andere doorbijter. Alleen op een gegeven moment is er een stop. Ik wilde dat hardop zeggen, maar ik kon het niet over mijn lippen krijgen.

Casper zuchtte. "Ik heb zo aan mezelf getwijfeld. Ik heb het gedaan, ik heb het niet gedaan. Alleen half, ik heb het half gedaan. Ik haatte je voor zo lang voor alle leugens die je verspreid hebt. Mijn leven heb je kapot gemaakt."

En mijn leven dan?

Ik slikte. "Soms verander je van gedachte. Een belofte is nog geen goedkeuring dat je mocht doorgaan. Een ja wel."
"Je bent niet goed, Mara. Dat weet je. Iedereen denkt dat je gek bent. Je bent te gevoelig en weet niet wat je wil. Laat het gewoon los."