Weird Girl | ✔️

Aflevering 9: Emoties zijn voor sukkels

"Casper heeft een nieuwe vriendin." zei ik. "Ik ken haar niet echt, ze lijkt me, anders."

Ik ben verliefd op Ezra. Ik bedoelde het niet zo. Het was niet het plan. Half het plan. Ik haat Ezra. Ik haat hem niet, ik ben verliefd.

"Ja." zei Ezra. "Dat zal wel."

Hij is schattig.

"Hoe was jouw eerste schooldag?"

Ezra ging op zijn zij liggen. Hij doet dat meestal alleen als hij iets serieus wil zeggen. Zijn blauwe shirt kwam een beetje omhoog en hij trok het weer naar beneden.

"Wel leuk."

Te schattig.

Ik zucht en knik begrijpend. "Ik moet zo nog even wat ophalen, ga je mee?"

Hij tuit zijn lippen nadenkend. "Nee, je weet waarom?"

"Kom op Ezra." zei ik. "Ik heb mijn haar geknipt. Ik draag een nieuwe broek en een shirt van een warenhuis."

"Je broek is te wijd van boven."

Zijn ogen zijn mooi.

"Dankjewel." zei ik. "Kreeg het gratis bij 't ondergewicht."

"Mara." zei hij. Ik was al van bed gesprongen. "Stop eens met dat geklaag dat je nooit een relatie gaat krijgen. Als je niet zo raar deed en je normaal kleed, had Pieter je vast nog enigszins leuk gevonden. Hij had je best gedaan, heeft hij zelf tegen mij gezegd."

Ik was stil voor een moment. Pieter had eraan gedacht en heeft toen de conclusie getrokken, dat hij me liever niet met de blote billen op zijn bed heeft, omdat ik bloesjes draag die me doen lijken op een victoriaans spook. Die gedachte kwam een beetje raar neer op de maag.

"Als je het goed doet, dan draag je helemaal geen kleren meer."

"Ik ook." ging hij verder zonder te beginnen over mijn opmerking. "Heel eerlijk, je bent niet lelijk. Normaal val ik ook niet op meisjes zoals jij. Je bent niet echt mijn type, veel te emotioneel. Ik wil liever iets stoerders. Jij en je rariteiten zijn het niet waard. Maar je moet gaan, tot volgende maand denk ik dan."

Tijd om me helemaal kapot te zuip-

"Ben je dronken?" vroeg Rebecca. Ze kwam net de wc's binnen gelopen en ging naast me op de grond zitten. De vloeren zijn altijd schoon op deze verdieping. Alhoewel ik wel ooit wat gebruik maandverband heb gevonden. Alleen daar kon ik best mee leven. Ales beter dan 'de meisjeswc nummer drie' in het bijgebouw, eerste verdieping.

"Nee."

Ik ben nooit dronken.

Rebecca glimlachte ongemakkelijk. Ik ken haar niet heel goed. Een jaar geleden had ik pizza voor haar gekocht en we zaten vaak samen in de pauzes. Maar ik ken haar niet goed.

"Oude gewoonte." zei ik. "Sorry."

Ze hockeyt.

"Alcoholist?"

Keeper. Best goed.

"Nee." zei ik en veegde de tranen van mijn gezicht. "Je weet hoe ze zeggen dat je altijd open moet staan voor nieuwe dingen."

Ik ken haar niet goed.

"Ik realiseer me nu dat mensen het dan hebben over yoga en niet een 'doe het zelf' café."

"Het komt wel goed." zei Rebecca en omarmende me half. "Het is zoals het is, maar het wordt altijd beter."

Een jaar geleden, ongeveer, 7 september heeft ze een strafbal tegen gehouden.

"Ik voel me gewoon een beetje minder."

Het is ook haar geboorte dag.

"Ik vind het erg voor je." zei ze. "Ik geloof je, dat weet je."

Een perfecte leerling, maar ik ken haar niet goed.

"Ja, weet ik."

Rebecca trok me omhoog. Ik voelde me niet op-en-top. Mijn buik rammelde, maar ik was zo misselijk als een matroos op het dek. Ik had gewild dat ik gewoon een vriendje kon hebben. Ik denk dat dan alles beter geweest zou zijn.

"Emoties zijn voor sukkels." grapte ze.

Ik lachte. "En opgeven voor losers."