Weird Girl | ✔️

Aflevering 26: Een moment van zwakte

"Heeft zij het niet een keer gedaan op de kunstwc?"
- Ezra Lusthouwer

Alsof alles ook niet erger kon worden. Ezra stond voor de deur en ik in mijn pyjama. "Kan je alsjeblieft alles van ons verwijderen, verwijderen en vergeten."

Hij is zo knap wanneer hij zegt wat ik moet doen. En dat is ook wel het enige.

"Ik ben druk. No quiero ser un secreto."
"Wat is er?"
"Niets Ezra, niets."

Hij zei niets. Ik wist wel wat te zeggen. Ik wist het maar al te goed. Hoe kan iemand waarmee je het eerst zo goed kon vinden zo afstandelijk zijn? Hij had gelijk, hij had zijn redenen. Alleen die redenen deden mij ook pijn. En over niet eens alles had ik de zeggenschap.

"Ze maakten me belachelijk vanwege mijn huidskleur, wie ik leuk vond, mijn kleren en alles wat ik heb meegemaakt. Dat was jij! Dat waren jouw vrienden. Ik zou voor je vechten, maar jij hebt nog geen vinger voor me uitgestoken. En het spijt me dat ik jouw naam heb laten vallen, maar je bent ook precies de persoon die ik dacht dat je was."
"Het is gewoon een grapje, het waait wel over."
"Als dat gewoon een grapje was dan vraag ik me af wat jullie doen wanneer het serieus is."

Hij stak zijn hand naar me uit. "Een laatste keer, Mara. Een laatste keer."
"Ezra." zei ik. "Moment van zwakte."
"Geen idee. Ik weet dat je aardig bent en dat ik een rotzak was. En nu realiseer ik me dat het meivakantie is en dat we straks examen hebben. Ik kan het niet meer goed maken."

Ik hield mijn hand voor mijn mond en keek omlaag. "Het doet er niet toe als we elkaar toch nooit meer gaan zien."

Sufferd.

Ik sloot de deur voor zijn neus net zoals hij bij mij deed een jaar geleden. Een jaar te veel. Alleen deze Mara gaat niet meer vallen voor halve sorry's en volgende keer anders. Ik huilde. Herinneringen zullen blijven, maar Ezra en Mara blijkbaar niet.