Weird Girl | ✔️

Aflevering 10: Een extra stelling voor Luther

De zomer was bijna voorbij, toch moeten we nog steeds onze lunchpauze op het sportveld doorbrengen. De banken waren gammel, amper Wifi en zo nu en dan kwam er een wesp op bezoek. Ik vond het wel prima zo. Zolang ik met blote benen over straat kon en er een lekker zonnetje schijnt, is het geen probleem.

Willemijn nam haar script door, Rebecca at een boterham en Suus probeerde op haar telefoon te scrollen. Probeerde. En de rest deed iets daar tussenin.

"Dus je vind hem leuk leuk?" zei Willemijn opgewekt.

Suus haalde haar schouders nonchalant op. "Ik denk het."

Ze glimlachte, ik zag haar bijna nooit zo lachen. Het was vreemd, normaal was ze norser en een beetje lusteloos.

"Wie?" zei ik opgewonden. "Ken ik diegene? Toch niet..."

"Nee, nee." zei Willemijn voordat Suus iets kon zeggen. "Je weet wel, die rare jongen uit jullie klas?"

"Pieter van de as snuiven?"

"Nee de andere." zei Suus. "Alleen mongolen vallen voor Pieter, Mara."

"Dankjewel"

"Graag gedaan."

Ik nam een hap van mijn boterham. "Nou, wie is het dan?" zei ik met volle mond.

"Ezra, stomme k-"

"Je bent niet echt mijn type, veel te emotioneel." zei Ezra. Ik glimlachte, maar van binnen voelde ik me alleen. "Ik wil liever iets stoerders. Jij en je rariteiten zijn het niet waard."

"Ezra." zei Willemijn ter bevestiging. "Ons moeder is het niet helemaal eens met het eten volgende week. Ik moet iets normaals eten zoals een broodje, geen noodles."

Ezra.

Ik voelde me een beetje waggel en zonder dat ik het door had, lag ik zo een-twee-drie met mijn benen omhoog achter het bankje. Mijn ondergoed vol in het zicht. Ik redeneerde dat mijn medeleerlingen dat vast wel eens eerder hebben gezien, dus ik maakte me er niet zo druk om. Waar ik me wel om druk maakte was Ezra, Ezra en Suus.

"Je bedoelt, Ezra, Ezra uit onze klas?"

"Ja." Suus lachte. "We hebben echt veel gepraat de afgelopen twee weken. Ik dacht dat je het niet erg zou vinden."

"Ik vind het ook niet erg."

Een week ging voorbij. Elke dag hoorde ik Suus haar verhalen aan. Ezra dit, Ezra dat. Ze hadden zelfs hun eigen binnenpretjes. Alleen er was een vreemde spanning de laatste dagen.

"Ezra!" riep Suus en draaide zich om naar zijn tafel. "Heb je deze video al gezien."

Ezra keek vluchtig om zich heen. "Ja." zei hij knikkend met opgetrokken wenkbrauwen.

Hij draaide weer weg van ons. De klas was de rust zelve (ook ongewoon). Ezra had alle kans om op zijn gemakje met haar te kletsen. Ik begreep niet waarom hij zo afstandig deed tegenover haar.

"Vraag haar naar Ezra." fluisterde Rebecca in mijn oor. Ze rook lekker naar zoete parfum.

"Nee, straks denkt ze dat ik jaloers ben."

"Je bent haar vriendin."

Heel lekker.

"Hoe gaat het tussen jullie twee?"

Het was even stil. Tot slot zei ze: "Hij reageert niet op mijn berichten, opent ze wel, al drie dagen lang."

Ja, die ken ik.

Ik vond Ezra leuk, zelfs na dit alles had ik nog een zwak voor hem. Suus dacht precies hetzelfde over hem. Het idee van hun twee samen stond me niet aan, maar wat me nog minder aanstond, was dat Ezra geen woord meer tegen haar heeft gezegd. Ik had mijn zin, Ezra is vrij, waar zit ik zo over in? Toch kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om Suus zo achter te laten. Ze verdiend op zijn minst een uitleg en ik ging die voor haar halen.