Descended Wish (Lesbian)

Chapter 6

Hindi parin ako makapaniwala na the famous hero Jose Rizal is in front of me——alive and breathing the same air as me

Kung hindi siguro ako nagtime travel, baka isipin ko na nanaginip lang ako but no. I'm freaking wide awake in broad daylight.

Tunay nga na isang Charismatic ang binatang si Jose Rizal, mabulaklak magsalita sa pakikipag-usap kay Elena. Kaya nga ang dami nyang naging nobya.

"Puedes hablar español o?" Salita ni Jose sakin pero wala akong maintindihan.

"Ella no puede." Si Elena ang sumagot. "Hindi sya marunong magsalita ng Español ngunit marunong sya Tagalog at Ingles."

Jose looks at me up and down. "Ano ang iyong ngalan Binibini?"

I can't take my eyes off him. "Ikaw ba talaga si Jose Rizal?"

The way i says his name feels like we've known each other for a long time.

Jose Rizal spreads his hands. "Wala nang iba pa binibini."

"Kilala mo si Pepe, Mara?" Elena noticed kaya nagtàka sya.

Titig na titig ang mga matalinong mata ni Jose sakin. Probably waiting for my response.

Tahimik lang akong tumango.

"Pa-paano? Ngayon mo lang sya nakita." Tanong ni Elena sakin. "O baka natatandaan mo na sya noong araw na ika'y tumakas sa pagamutang bayan."

Enough of being look stupid Mara. It's your chance to meet the National Hero, Jose Rizal for real and flesh.

Umiling ako. "Kilala ko siya." Pag-amin ko. Bakit ko pa itatago eh nasa harap ko na sya.  Besides i want to talk to him more. "Nababasa ko ang tungkol sa kanya."

Napakunot noo si Jose sa sinabi ko. "Nababasa?Saan?"

"Sa mga libro, history books." Sabi ko at titig na titig kaming dalawa ni Jose Rizal sa isa't isa. "We studied about your life and works. Alam namin ang ginawa mong sakripisyo para sa bansa."

"Ingles." Natawa si Jose. Tila nabasa nya ang mga susunod ko pang sasabihin ko. Biglang tumalikod si Jose at naglakad palapit kay Elena. "Mara, Binibini."

Nagsitayuan ang balahibo ko nang bigkasin nya ang pangalan ko.

"Tunay nga ang tinurang aking kaibigan na si Felix na ika'y kakaiba." Mangha na sabi ni Jose Rizal. "Na galing ka mula sa hinaharap."

I just stood there in silence but i listen to every words he said. Ayaw ko may mamiss kahit isang salita from him.

Then something click in my head. Stupid but challenging question.

"Hindi ka ba nagduda sakin, kayo?" Hindi ko napigilang itanong. Lahat kasi sila naniniwala sakin, no one doubts me. "Na baka nagsisinungaling lang ako?"

Jose turns around, he's hair isn't even moving a bit. He looks very charming though. "At bakit ka magsisinungaling sa isang bagay na ipapahamak mo? Batid namin na tunay ang iyong tinuran base sa iyong kasuotan noon una kitang nasilayan, itong mga kasangkapan mo." Tumingin sya sa lamesa kung nasaan ang mga laptop at cellphone. "Sobrang modernisado, mataas ang antas ng teknolohiya na ginamit. Naging maunlad ang bayan ko."

My heart melted in awe.

"Ngunit may isa lamang akong katanungan Binibini." Tumayo si Jose ng daretso, nakapamewang at tingin sakin. "Is it really worth fighting for my country?"

Tumayo ang balahibo ko to hear him speak English. Iba ang accent, very full at napakabaritono ng boses.

Hindi agad ako nakasagot. Just by thinking of what was happening in our society na pinagmulan ko. Maaring lumaya nga ang Pilipinas sa pananakop ng bansang Espanya pero hindi tayo lumaya sa korupsyon at mapang-abusong politiko.