Μαθιός - Βασιλική: Μετά την καταιγίδα

Ετυμηγορία

Ο μεσάζοντας της παρέδωσε το όπλο που του είχε ζητήσει. Η συναλλαγή θα γινόταν χέρι με χέρι. Του έδωσε το φάκελο με τα λεφτά, και για πρώτη φορά κράτησε στο χέρι της το πιστόλι τυλιγμένο σε εφημερίδες. Το ένιωθε τόσο βαρύ στα χέρια της, πόσο μάλλον για το σκοπό που το προόριζε. Δεν υπήρχε όμως γυρισμός από το δρόμο που είχε πάρει. Η κατάσταση όπως είχε διαμορφωθεί πλέον ήταν do or die.

Ο άντρας, που είχε διεκπεραιώσει την εξυπηρέτηση της, απομακρύνθηκε αφού μέτρησε τα χρήματα και παρέδωσε το όπλο. Εκείνη έμεινε μόνη στη μέση της μεγάλης αλάνας, στο τέρμα της βουνοπλαγιάς. Δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα, το μυαλό της αρνούνταν να υπακούσει στο συνειδητό της. Η ψυχή της είχε παγώσει πιότερο παρά ποτέ. Η καρδιά της είχε γίνει συντρίμμια μέσα σε μία στιγμή η ζωή που είχε ονειρευτεί, έστω και για ελάχιστο χρόνο, με τον μαθιό είχε γκρεμιστεί σαν γυάλινος Πύργος.

Δεν την ένοιαζαν όμως τα δικά της τσακισμένα συναισθήματα. Θα μπαλωνε τις πληγές της όπως είχε μάθει να κάνει χρόνια τώρα. Το βλαστάρι της σκεφτόταν. Η αλήθεια δεν θα έμενε κρυφή για πολύ και τότε ο Νικηφόρος τα έπιανε το όπλο και θα ζητούσε εκδίκηση. Θα γινόταν και το παιδί της φονιάς, εξαιτίας του... Όχι δεν θα το επέτρεπε αυτό. Το παιδί της δεν θα πλήρωνε τα δικά της λάθη. Θα το προστάτευε ακόμα και με την ίδια τη ζωή της. Η δική της η ζωή είχε καταστραφεί, πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια, μα τώρα η αποκάλυψη αυτή της είχε δώσει τη χαριστική βολή. Δεν θα άφηνε να καταστραφεί και η ζωή του γιου της. Δεν θα τον άφηνε να φτάσει στο φόνο.

Ο καταραμένος όλα τα είχε υπολογίσει. Σκότωσε τον άντρα της, μπήκε στο σπίτι της, έγινε ο πατέρας του παιδιού της, και της έκλεψε για άλλη μία φορά την καρδιά και τον έρωτα. Όλα σωστά, όλα στην εντέλεια, σύμφωνα με το σχέδιο του. Ένα μόνο δεν υπολόγισε. Την αγάπη μιας μάνας για το παιδί της. Αυτό τον δίκασε και τον καταδίκασε. Και η ετυμηγορία ήταν μία: θάνατος...