" ရွာဇော် " [ Complete ]

အခန်း(၁၃) 🚨

ချစ်စမ်းမောင်တို့အိပ်ခန်းတွင်

"အိပ်တော့မယ်လေ အချစ်"

"လာကြည့်.."

ပြတင်းပေါက်‌ဘောင်လေးသို့ လက်ထောက်ကာ
မေးတင်ထားပြီး ကောင်းကင်ပေါ်သို့ကြည့်နေသည်

"ဘာလဲအချစ်"

"ဟိုမှာကြည့် လမင်းကြီးဘေးမှာ ကြယ်လေးတစ်လုံး လင်းထိန်နေတာပဲ"

"အဲ့တာ ပန်းပွင့်လေးလေ
ကိုယ်ကလမင်းကြီးပေါ့ "

"မဆိုင်ပဲနဲ့"

"လမင်းက ကြီးတယ်လေ
ကြယ်လေးက
လမင်းကြီးနဲ့ယှဉ်ရင် သေးသေးလေး
တွေ့လား"

"ကြယ်လဲကြီးပါတယ်နော် ဝေးနေလို့သာ"

"ဟုတ်ပါပြီဗျာ ကြည့်လို့ဝရင် အိပ်ရအောင်"

"အွန်း အိပ်မယ်"

နှစ်ယောက်အတူ ခြင်ထောင်ထဲဝင်ပြီး
လှဲလိုက်တော့သည်...
အိပ်လို့တော့မပျော်

"ပန်းပွင့်လေး"

"ဗျာ"

"ကိုယ်လေ မနက်ဖြန်အတွက်စိတ်ပူနေတယ်
ယောက္ခထီးကြီး လက်မခံမှာကို
ကိုယ်ကြောက်တယ်"

"ဟွန့်..ကျွန်တော်တောင်မကြောက်တာ
ခင်ဗျားက ငကြောက်ကြီး"

"ဟုတ်ပါပြီ ယောက္ခထီးကြီးရိုက်ရင်
ခင်ဗျားလေးက ကာကွယ်ပေးရမှာနော်"

"ကာကွယ်ပေးမှာပေါ့"

"အဲ့တာဆိုကိုယ့်ကိုနမ်း"

"ပြွတ်.."

"အကြာကြီးနမ်းချင်တယ်"

"တော်..ပြီးရင်ခင်ဗျား အဲ့အဆင့်ထက်
ကျော်လာတော့မှာ သိတယ်"

"ကျော်တော့လဲဘာဖြစ်လဲ ကိုယ့်
ကောင်လေးပဲကို"

"ခင်ဗျားနော်"

"အခုမနမ်းရင် ကိုယ်တစ်ကယ်ကျော်မှာနော်"

"နမ်းမယ်.."

ချစ်စမ်းမောင်လဲပျော်ရွှင်ကာ
နမ်းတော့သည် -_-

"ပြွတ်...ပြွတ်"

အိပ်‌‌နေဝာာဆို‌တော့ ဘေးစောင်းပြီး
နမ်းရတာအားမရတာကြောင့်
တိမ်စိုင်ဖြူအပေါ်အုပ်မိုးလိုက်သည်
နမ်းနေရာမှမခွာပေါ့