Güne açan çiçekler gibiyiz||Vmin

•Final: Şimdi ve sonsuza dek aşkım•

İnsan yaşanacak iyi ya da kötü şeylerin önüne geçemez. Fakat yaşanacak iyi ya da kötü şeylerde sonsuza dek yanında olacak kişiyi seçebilir.

Kim Taehyung biten sigara izmaritini atıp kolunu yanındaki oğlanın beline dolarken, bir yerde duyduğu sözün ne kadar doğru olduğunu düşünüyordu. Lise hayatının kendisine kattığı en güzel şey kollarının arasındaydı ve Taehyung bir sürü boktan şey sığdırmıştı hayatına. Tüm bunların ortasında Jimin'in eli her zaman elini tutmuştu.

Taehyung yanlış adımlar atıp onun elini bıraksa bile, Jimin onun hatasını tekrarlamamıştı.

"Şimdi Yoongi'ye gidiyoruz değil mi?" diye sordu Jimin yorgunlukla gülümserken. Taehyung erkek arkadaşının güzel sesi ile düşüncelerinden ayrılmıştı.

"Hayır." dedi eğilip onun saçına küçük öpücükler bırakırken. "Yoongi mesaj atıp yemeği daha sonraya ertelediğini söyledi. Sana bunun için üzgün olduğunu iletmemi istedi."

"Önemli değil ama önemli bir sorun yok, değil mi?" Yavaş yavaş dolmaya başlayan servise binerken sormuştu Jimin.

"Hayır bebeğim." Taehyung pencere kenarında oturan oğlanın yanında otururken gülümsedi. "Dersi erken bitince Yeonjun'a uğramış ve Yeonjun kendini iyi hissetmediği için onunla kalacakmış."

"Konuşmuşlar mı?" Jimin kafasını onun göğsüne koydu. "Yanında kalmasını istediğine göre Yeonjun sizi dinlemeye ve affetmeye hazır hissediyor ha?"

"Umarım." Taehyung burnunu onun saçlarına getirirken gözlerini kapattı. "Yoongi nasıl kardeşim gibiyse Yeonjun da öyle benim için. Onu kaybetmeyi istemiyorum."

Daha sonra ikisi de konuşmadılar. Taehyung sevgilisinin kendisini anladığını biliyordu. Jimin her zaman onu anlardı. Eğer hiç konuşmasaydı bile Jimin'in kendisini anlayacağını biliyordu. Ve Taehyung bir buhran ile aptalca davranıp onu herkesten daha iyi bilen bu oğlanı sonsuza dek kaybedecekti. Bunu yeniden hatırlamak canını yaktığında kollarını daha sıkı sardı beline.

"Seni seviyorum." diye fısıldadı saçlarının arasına doğru. "Sen benim canımsın."

Yine de bu aptallık uzun süre devam etmediği için mutluydu. Doğru sandığı şeylerin tamamen yanlış olduklarını fark etmek uzun zamanını almadığı için mutluydu. Taehyung kollarının arasındaki bedeni sonsuza dek kaybetmediği için mutluydu. Tüm kırgınlığına rağmen Jimin ondan vazgeçmediği için mutluydu.

Gülümsedi.

Belki de artık bunları yazarak değil konuşarak göstermeliydi yanındaki oğlana. Jimin onun pişmanlıklarını gözlerinin içine bakarken görmeli, kelimelerini duymalıydı. Parmakları oğlanın saçlarını bulurken kokusunu içine çekti. Bundan her ne kadar nefret ediyor olsa bile, Jungkook'un yaptıklarını tekrarlamak istemiyoru. Kim Taehyung bir zamanlar en yakın arkadaşı olarak gördüğü diğer oğlanın hatalarını tekrarlamak istemiyordu.

Jimin parmaklarını onun parmaklarının arasına geçirerek gözlerinin içine dikti gözlerini. "Bugün çok sevgi dolusun."

"İçim sevginle dolup taşıyor." Taehyung gülümseyerek parmaklarını sıktı. "Sonra yine aynısı oluyor ve yine aynısı oluyor ve..."

"Tamam, tamam." Jimin gülerek onun devam etmesine engel oldu. "Yine aynısı oluyor anladım ne demek istediğini."

Taehyung cevap vermek yerine onun gözlerinin içine baktı ve gülümsedi. Sevgisi içine sığmıyordu fakat kesinlikle içinden taşmıyordu. Taehyung'un her zerresi Jimin'e olan sevgisi ile doluydu. Kalbi için yaratıldığına inandığı bu oğlana sevgisi her gün daha fazla artıyordu.