KARANFİL. Vuslat Tuna şiirleri 21.

Yolcu

Bak hüzünler burada hep tehtit te
Kan kutar kalbimi,can titremekte
Kışın kar'ı, harlı ateşlere düşüpte
Kül olup üstüne yağmaz mı, yolcu

Tutup ayagımdan güneşe atsalar
Yüregimi kızılığında kavursalar
Yakmaz ateşler, bende 'sen' kadar
Hâr olup evreni sarmaz mı yolcu

Bir meçhule daldık da, beraber
Garibin her yazına eyvallah eder
Gözlerinle attığın ağ'lar, keyfe'keder
Ok olup bağrına batmaz mı, yolcu 

Söyle,sen hangi kalenin, burcusun
Hangi şehirde, mevsimde, konuksun
Gurbet yolunda ne ilk, ne de son sun
An olup vuslatına varmaz mı, yolcu

Kör mantık sende kurmuş tahtını
Kader ile hazan baglamış bahtımı
Yalan der isem olsun ömrün talanı
Toz olup dağ'a savrulmazmı mı,yolcu

Elinde, vicdan ağacından bir çakmak
Istırabım der; sende her şeyi, topla yak
Ulvi tecelli ile hak yerini bulur mutlak
Gül olup bağında açılmaz mı yolcu

Kapında getirsin sevdamı, bağd'ı sâba 
Kulaçla   meşk denizini dök ummâna
Al sol yanımı damıt muhabbet balına
Gün olup mezarına varmaz mı, yolcu

Bu mavilik sende zindandan da kara
Aklım aciz kalırda, fikrim düşer dara
Kıyamet günü biter bu neticesiz dava
Son olup beraat yazılmaz mı, yolcu

Nasip olsun,"derdine derman" saranı
Cana zehir cana vurgun hasret kadarı
Gayrı haram olur da, güzellerin kalanı
Yar olup şehadete susamaz mı yolcu

Vuslat Tuna