KARANFİL. Vuslat Tuna şiirleri 21.

Haber Versin, Ahvâlimden

Mübtelası olmuşum bu nazlı cânân'ın
Ebedi dert dergahında, cevr-u cefanın
Gayrı iflah olup, dinmez bu âhu-zâr ım
Bi' selam eyle, güller dökülsün dilinden
Bağd-ı saba haber versin,vuslat ilinden

Ay, zindana düşer ışık saçmaz, sensiz
Mevsim hazana eser, bahar çiçeksiz
Dar-ı elemin ruhumda, izsiz gölgesiz
Bi'nazar eyle,güneş agarsın yüzünden
Bülbül-i zâr haber etsin,bu ahválimden

Aynaları kırılır düşlerin, geceler dârda
Sukud'a düşmüş niyazım, âhu zár da
Şen degil gönül yurdum, karabasanda
Bi' kelam eyle, yıldız ışısın çehrenden
Gül-i zâr muştu versin, bu vaadinden

Vuslat Tuna

Mübtela ; hastalığa tutulmuş,
Lahza; zerre, zerre kadar
Cevr-u cefa ; Dert, cefa
Âhu zár ;
Cevr-u cefa ;eziyet. Zulüm
La' yezâl ; tükenmeyen
Visâl; kavuşmak
Katip; yazar
Dar-ı elem; acı yeri, acı çekmek
Hüsn'ü cemâl; güzellik anlamında
Bülbül-i zâr ; inleyen bülbül
Fasl-ı baharın ; bahar mevsimi
Cilvenâz ; cilveli, nazlı
Vuslat ;kavuşmak
Nazar; bakış
Mihnet; zorluk
Minnet; muhtaç olma, itimat etme
Ahvâl; Haller
Sukut; suskunluk,
Muştu; müjde
Çehre; yüz, surat
Bağd-ı saba ; seher yeli,
Kelam;söz
Niyaz; istek, arzu
Gül'i zâr, gül yüzlü. Gül güzelliği
Muhal; imkansız