KARANFİL. Vuslat Tuna şiirleri 21.

Ağla Gözüm Ağla (6 Şubat Depremi)

Bir gece ansızın ölüm boşandı heyhat!
Bir zelzele ki her nefes yaşamda feryat
İndi düş ile gerçek arasına kanlı cellat
Ağla gözüm ağla zemheri ayazında
Arş ile zeminin, bi' karışlık arasında

Bitmedi göğü titreten sonun, çığlıkları
Toprak salıncak gibi,varlığı yutmaları
Canhıraş çareler, acılar baştan yukarı
Ağla gözüm ağla kabaran sularda 
Afetin güneşi boğan kara dumanında

Bir karabasan ki gün ile açık ve âyân
Hayat sancı ruhunda, gözlerde zindan
Ne büyük tecellidir bu, nasıl  imtihan
Ağla gözüm ağla ufalanan dağlarda
Târumar olan zümrüt rengi bağlarda

Gördük ki tüm zerre hep bir nizamda
Olmaz dediğin uzak değil baş ucunda
Varlık fanide emanet sanki bi kalburda
Ağla gözüm ağla kavrulan ocaklarda
Kefeni zulmet olan sessiz yolcularda

Sözlerin bittiği yerdeyim ne desen az
Tarife aciz kalır hem kalem hem avaz
Dallara kuşlar bile tünemez gelse yaz
Ağla gözüm ağla 'nur ehli' sokaklarda
Ne figanlar duyuldu viran konaklarda

Dağlar kavuştu ama kuzu anadan ayrı
Pınar kurudu öz'den, arı petekten ayrı
Bahçelerde ot bitmez kök çalıdan ayrı
Ağla gözüm ağla bâki kalır alem yasda
Gelen gider oldu, kalanı sanma ayakta

Gece: zaman-ı elimin vakti ile bölündü
Yıl ile saat karıştı,ağaç kökten söküldü
Ciyerler dağlandı yürek kana büründü
Ağla gözüm ağla  şehirlerin ardısıra
Kar topraga yorgan oldu,canlar açıkta

Kelimeler kifayetsiz kalır şiirler yasta
Güller bahara küstü bülbüller hasta
Vuslata erermi umutlar son durakta
Ağla gözüm ağla yüreklerin yarasına
Merhamet şifa olur keder sancısında

Vuslat Tuna

17. Şubat. 2023