Ah bi' gün daha rüyamda görsem seni
Yüzün gülse, güller yüzünden derilse
Elinde karanfil üstünde beyaz bi' elbise
Dursan öyle başucumda, beklesen beniBeklesen beni, belki bi gölgelik dibinde
Her yer karanlık her yer mahşer içinde
Kaybolmuş zaman"an" sonsuz biçimde
Çağırsan yine,yanıbaşında tutsan beniTutsan beni,yer gök bir birine karışmış
Dağlar un ufak olmuş, denizler taşmış
Bilsen,insanın canı insana düşman mış
Sorsan birde, karabasandan alsan beniKarabasandan alsan, bi' düze çıkarıp
Kör karanlık kuyulara bi kandil yakıp
Cümle günahı, azabı bir yana bırakıp
Tutsan birde bataklıktan çıkarsan beniBataklıktan çıkarsan, burası hep yalan
Belki "yarın"gelmeyecek,bu "gün" talan
Varmı dünya malından bi faydası olan
Tutsan şimdide, faniden alıkoysan beniBurası hep fani ,dost- düşman meçhul
Doyurmazmış nefsi, ne saray ne de çul
Emanet can-beden, şu gidenleri ara bul
Uyutsan dizinde cennete yatırsan beniDizinde uyutsan, oldugun yerde cennet
Öksüzlük ne zormuş be annem, ne afet!
Yavruna dünya sensiz bi azaptır, farzet
Alsan göğsüne, bağrına sarsan beniVuslat Tuna
23 Kasım 2023
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANFİL. Vuslat Tuna şiirleri 21.
PoesíaŞu kısacık ömürde, bir ölümzlük sevdasının adıdır Karanfil