စစ်သူကြီးနှင့်မြင့်မြတ်သော သမီးတော် (Translation)

အခန်း (၉) အလေ့ကျမိုးမခပင်၏ကြီးထွားခြင်း

(ဒီခေါင်းစဉ်လေးရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကတော့ ဂရုတစိုက်ပြုစုယုယနေတဲ့ပန်းက မပွင့်ဘဲ လျစ်လျူရှုထားတဲ့ မိုးမခပင်က အလိုလို ကြီးထွားလာတာကိုဆိုလိုတာဖြစ်ပါတယ်။ တစ်နည်းပြောရရင်တော့ ရလဒ်ကောင်းထွက်ဖို့ပဲ အရမ်းအာရုံ စိုက်မနေဘဲ သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်သွားပါစေ ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ပါ။

ခေါင်းစဉ်ကို တိုက်ရိုက်ကြီး ဘာသာပြန်ထားရတော့ ဆိုလိုရင်းကို နားမလည်မှာစိုးလို့ ရှင်းပြပေးထားတာပါ။)

မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းတွင်ပင် အချိန်များကုန်လွန်လာခဲ့သည်မှာ ဆောင်းရာသီ ကောက်ရိတ်သိမ်းချိန်ပင် ရောက်ရှိလာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဒီတစ်ဆောင်းကုန်လျှင်တော့ လင်းဝမ်ယွဲ့တစ်ယောက် စစ်တပ်ထဲသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ သည်မှာ သုံးနှစ်ပြည့်ပြီဖြစ်လေသည်။

ဆောင်းရာသီကောက်ရိတ်သိမ်းချိန်သည် လီနိုင်ငံရှိ လယ်သမားမိသားစုများအတွက် အရေးကြီးသော ကာလဖြစ်သည်။ ကိုယ်ရိတ်သိမ်းသော အသီးအပွင့်ကို ကိုယ်စားသုံးရမည် မဟုတ်ပါလား။ ဤရာသီရှိ သီးနှံ့ အထွက်နှုန်းက တစ်နှစ်ပတ်လုံးအတွက် လူနေမှုဘဝကို ပြောင်းလဲနိုင်စေသည်။

ထို့အတူပင် ဆောင်းရာသီကောက်ရိတ်သိမ်းချိန်သည် လီနိုင်ငံ နန်းတွင်းအတွက်လည်းအရေးကြီးလှပေသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် လယ်သမားတို့၏ ပေးဆောင်သော အခွန်တော်ကား နိုင်ငံ၏ အဓိက အခွန်တော်ရရာ လမ်းကြောင်း ဖြစ်နေခဲ့ခြင်းကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။

ဤရာသီကား ဟွန်လူမျိုးတို့အတွက်လည်း ထပ်တူအရေးပါနေပြန်သည်။ ဟွန်တွေအတွက်တော့ ရှည်ကြာသော ဆောင်းဥတုရှိပြီး လယ်စိုက်၍မရသော မြေပြင်တွင်နေရသည့်အတွက် စစ်အတွင်းတိုက်ခိုက်လုယက်ခဲ့သမျှသည် ကား ဆောင်းရက်ရှည်ကို ဖြတ်ကျော်နိုင်မည့်အရေးတွင် အဓိက ကျနေလေသည်။

လင်းဝမ်ယွဲ့တစ်ယောက် လှံကိုလက်တွင်ကိုကာ လက်နက်အဟောင်းပုံထဲမှ ရသော လေးကို ကျောတွင် လွယ်လျက် ခါးတွင်တော့ ဓါးမောက်ရှည်ကို ချီထားပြီး လီနိုင်ငံ အတွင်းနယ်စပ်သို့ ပြန်လည် ချဉ်းကပ်နေသော တပ်စုနောက်သို့ လိုက်ပါလိုက်သည်။