မန်နေဂျာချုပ်ကျေးဇူးကြောင့်သာ ရုံးချိန်နောက်မကျခြင်းပင်။
" ဟော အငယ်လေး ရောက်လာပြီပဲ စိတ်တော့မရှိပါနဲ့ကွယ် မမကို အောက်က ကော်ဖီဆိုင်မှာ ကော်ဖီနဲ့ကိတ်ဝယ်ပေးပါအုံး "
" ရတာပေါ့ မမရဲ့ "
ရဆို မနက်က သူ့မမကို သူမမြင်ရသေးဘူးမလား။ ရုံးနောက်ကျတော့မှာမို့ ဝရုန်းသုန်းကားဖြစ်နေခဲ့ရတာလေ
ချလွင်.....
" ကြိုဆိုပါတယ်ရှင် "
အားး...ချိုမြနေတာပဲ အသံလေးက
" ဟိုဟာ လက်တေးတစ်ခွက်နဲ့ ကိတ်တစ်ဘူး...ပြီးတော့ ပြီးတော့ green teaတစ်ခွက် "
" ခနလောက်စောင့်ပေးပါရှင် "
အဝါနုရောင်ဂါဝန်လေးက မမရဲ့အသားအရည်နှင့် ပနံသင့်လှစွာ။ ဆံပင်နက်နက်တို့ကို စည်းနှောင်ထားတာမို့ မျက်နှာလေးက ပြောင်ရှင်းလျက်။
လှချက်ပါပဲ
ဘလင်းဘလင်းထနေတဲ့ မျက်လုံးတွေကို အသာထိန်းရင်း ဖုန်းနံပါတ်တောင်းရန်ပြင်နေစဉ်မှာပင် မမမျက်လုံးတွေ လက်လာတာကို မြင်လိုက်ရပြီး ချူသံလွင်လွင်လေးကိုကြားလိုက်ရတော့သည်။
" အမေရိကာနိုတစ်ခွက် "
အသံကြားမှ အိမ်အပေါ်ထပ်က ဦးလေးကြီးဖြစ်နေသည်ပင်။
" ဦးလေးကြီး "
" အင်း "
" ကော်ဖီလာသောက်တာလား "
" အင်း ဆိုပါတော့ "
" ဒီအထိလေ "
" စကားပေါလိုက်တာ မင်းရုံးမတက်ဘူးလား "
" သွားမှာပေါ့ ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ "
မဟုတ်မှ ဒီဦးလေးကြီးကလည်း မမကို သဘောကျနေတာများလား
" ဦးလေးကြီး ဘာလာလုပ်တာလဲ စိတ်ရင်းအမှန်ကိုပြော "
" ဟ ဘာလာလုပ်ရမှာလဲ ကော်ဖီလာဝယ်တာလေ "
" သေချာလား ဟို ဟို ဆိုင်ရှင်ကို ကြိုက်နေတာလား "
သူက အဲ့ကောင်မလေးကို ကြိုက်စရာလား
" သွားမှာသာသွား စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့သာသွား မကြိုက်ဘူး ဟုတ်ပြီလား "
YOU ARE READING
Home ( U+Z )
Randomအိမ်..စာလုံးတစ်လုံးတည်းဆိုပေမယ့် အဓိပ္ပာယ်တွေ အများကြီးရှိတဲ့ အိမ် မင်းကငါ့ရဲ့အိမ်
