ရေခဲသေတ္တာထဲ နှစ်ရက်စာဟင်းအနှစ်ဘူးတွေကို စီရီထည့်နေသည့် အိုမားကို ဂျွန်မြောင် မေးထောက်ကြည့်နေသည်။
အိုမားက ပါးစပ်ကလဲ တတွတ်တွတ်ပြောနေသေးသည်။
" သိလားသား...အိုမားပြောသလိုချက်ရင်ရပြီနော် အပူလောင်မှာလဲ သတိထားအုံး
နှစ်ရက်လောက်ပဲကြာမှာပါကွယ်...နှုတ်ခမ်းကြီးစူမနေပါနဲ့အုံး "
နယ်ဘက်က သူတို့ရဲ့ အထည်ချုပ်စက်ရုံအသေးစားလေးမှာ အထည်တွေသွားစစ်ရမှာဖြစ်သည်။ ဂျွန်မြောင်တို့က အဝတ်အစားကို ကိုယ်တိုင်ဒီဇိုင်းဆွဲပြီး အိုမားဇာတိက စက်ရုံမှာချုပ်လုပ်ခြင်းပင်။
" အထည်တွေက အိုမားကိုယ်တိုင်စစ်မှအဆင်ပြေမှာမို့ပါကွယ် "
" ဟုတ် "
" အန်တီသွားတုံး အစားအသောက်လေးတော့သည်းခံအုံးနော် သား..."
" ရပါတယ် အန်တီ "
" အကြီးကို ရန်လိုက်စမနေနဲ့အုံးနော် သား...အိုမားစကားနားထောင် ဟုတ်ပြီလား "
" သိပါပြီလို့ သားက ကလေးမို့လို့လား "
တံခါးဝရောက်သည်အထိသာ လိုက်ပို့လိုက်ကြသည်။ ရာသီဥတုက အနည်းငယ်အေးတာမို့ အိုမားကားထွက်သွားတာနဲ့ ဂျွန်မြောင် ခုန်ဆွခုန်ဆွနှင့် အထဲပြန်ဝင်လာရသည်။
" ဟေ့ကောင်လေး မင်းခြေထောက်က သေချာမကောင်းသေးတာကို ငြိမ်ငြိမ်သွားလေ "
" အေးတယ်လေဗျာ...ဦးလေးကြီးက မအေးဘူးလား "
နှာသီးလေးတင်မကပဲ ပါးဖေါင်းဖေါင်းကပါ ရဲနေသေးသည်မှာ ဆေးခြယ်ထားသလို။
မနေနိုင် မထိုင်ပင် သူသွားမေးမိသည်။
" မင်း မိတ်ကပ်လိမ်းထားတာလား "
" ဘာဗျ လိမ်းစရာလား...လာ ပွတ်ကြည့် ဒီမှာ ဒီမှာ "
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့သူ့လက်ကိုဆွဲပြီး မျက်နှာအနှံ့ပွတ်သတ်စေတော့သည်။
အသားလေးတွေကအစ အိစက်ပြီး ချောချောမွေ့မွေ့။
သူအရင်ကပွတ်သတ်ဖူးတဲ့ မိန်းကလေးတချို့ရဲ့ မိတ်ကပ်ဖုံးထားတဲ့ မျက်နှာတွေနဲ့မတူ။
YOU ARE READING
Home ( U+Z )
Randomအိမ်..စာလုံးတစ်လုံးတည်းဆိုပေမယ့် အဓိပ္ပာယ်တွေ အများကြီးရှိတဲ့ အိမ် မင်းကငါ့ရဲ့အိမ်
