Closer 💕⚠️️[ Complete ]

chapter #10

" නම්ජූන් "

" බබී "

"බබී "

"කතා කරන්නකො මැණික මම දන්නව මම පරක්කුයි කියල මට සමාවෙන්න අනේ ප්ලීස් කතා කරන්න "

ඔකී හිටියේ මාස දෙකකට පස්සේ ඇහෙන නම්ජූන්ගෙ කටහඩ අහගෙන එයාට කතා කරන්න ඕනෙ උනේ නෑ . එයාට ඕනෙ උනේ නම්ජූන්ගෙ කටහඩ අහගෙන ඉන්න

" මැණික ප්ලීස් කතා කරන්න "

" මම අහගෙන ඉන්නේ නම්ජූන් "

" මට සමාවෙන්න මැණික ඔහොම ඉන්න එපා , මට බනින්න ප්ලීස් ඔහොම කතා නොකර ඉන්න එපා මට බනින්න මෙච්චර කල් කතා නොකලට ඔයාට ."

" ඇයි මම ඔයාට බනින්නේ නම්ජූන් ? ඇයි ඔයා මගෙන් සමාව ඉල්ලන්නේ ? ඔයා වැරැද්දක් කරල නෑ සමාවෙන්න ඉල්ලන්න "

" මාස දෙකක් යනකම් මම ඔයාට කතා නොකලට මට බනින්නෙ නැද්ද ඔයා? "

" නෑ නම්ජූන් ඔයාට ඒකට හේතුවක් තියෙන්න ඇතිනේ "

" ඇයි මැණික දැන් ඒක නම්ජූන් වෙලා , තවත් මම ඔයාගෙ ජූනී නෙවෙයිද ? "

" එහෙම දෙයක් නෑ නම්ජූන් අහ් නෑ ජූනී "

මාත් එක්ක තරහ නෑ නේද ?

දැන් කිව්වනේ මම තරහ නෑ පොඩි බබෙක් වගේ අඩන එක නවත්තන්න

මට ඔයාව මතක් වෙනව ඔකී හැම වෙලේම ගොඩක් මතක් වෙනවා . ඔයා නැතුව මට මෙහෙම ඉන්න බෑ . අප්ප මාව හොදටම හිර කරනව ඔකී

මම දන්නව ජූනී . Direction සර් මටත් කතා කලා .

අප්ප ඔයාට මොනවද කිවුවේ

ඒව වැඩක් නෑ . අපි වෙන දෙයක් ගැන කතා කරමු

" අප්ප ඔයාට කරදරයක් කරයි කියල බයට මම අප්පට පොරොන්දු උනා ඔයාව අමතක කරනව කියල . ඒනිසා මට ඔයාව අමතක කලා වගේ ඉන්නත් උනා . එයා අපිට පේනවට වඩා ගොඩක් වෙනස් කෙනෙක් ඔකී මට බයයි ඔයාට කරදරයක් වෙයි කියල මට සමාවෙන්න බබී "

නම්ජූන් හිටියේ වීදුරුවෙන් පේන නිව්යෝර්ක් නගරේ දිහා බලාගෙන . වැහි බින්දු අතරෙන් වාහන වල ලයිට් එලි පෙනුනේ බොද වෙලා . මාස දෙකකට පස්සේ ඇහුන එයාගෙ මුලු ජිවිතේම උන ඔකීගෙ කටහඩට නම්ජූන්ගෙ ඇස් වලට කදුලු පුරවන්න ගියෙ තප්පර ගානයි. නම්ජූන් මේ මාස දෙක ජීවත් උනේ මැරුන කෙනෙක් වගේ . එක පැයක් නොදැක ඉන්න බැරි කෙනාව මාස දෙකක්ම නොදැක කටහඩක්වත් අහන්නෙ නැතුව කොහොම හිටියද කියල එයාටම පුදුමයි. අප්පගෙන් ඔකීව පරිස්සම් කරගන්න ඕනේ කියන දේ නිසාම නම්ජූන් මේ හැම දේම ඉවසුවත් ප්‍රශ්න ඉවර උනේ නෑ . ප්‍රශ්න පටන් ගත්ත විතරයි .