ඔකීට අඩන්න ඕනෙ උනා ඒත් එයා ඇඩුවෙ නෑ . ඔකී හිත හදාගත්ත මේක මගෙ ලැබීම කියල හිතලා . ඔකීට ඕනේ උනා හැමදේකින්ම ඈත් වෙල තනියම ඉන්න . ඔකී ගොඩක් ආදරේ කරපු එයාගේ ජොබ් එක පවා අමතක කරල ඔකී ගියේ එයාගෙ අච්චිඅම්මා ගාවට . මොකද ඔකී හිතුව හැමදේකින්ම ඈත් වෙලා තනියම හිටියහම හිත හදාගන්න ලේසි කියල . ෆෝන් එක ඔෆ් කරල දාපු ඔකී දවසම කලේ එයාගේ කාමරේට පේන මුහුද දිහා බලාගෙන හිටපු එක. ඔකීගෙ හිතට ලොකු සැනසීමක් දැනුනා. සති ගානක් අච්චිඅම්මා ගාවට වෙලා හිටිය ඔකී ආයෙත් යන්න හිත හදාගත්තා. ඒ එයා වෙනුවෙන් බලන් ඉන්න කට්ටිය ගැන හිතලා . බූසාන් වලින් සෝල් එක්ක බස් එකට නැග්ග ඔකී සති ගානකට පස්සේ එයාගෙ ෆෝන් එක ඔන් කලා . ගනන් කරන්න බැරි තරම් මිස් කෝල් . එයාට තේරුනා හැමෝම එයා ගැන වදවෙලා කියල . නොටිෆිකේශන් බර ගානක් අස්සෙන් ඔකීගෙ ඇස් ගියෙ එක විශේෂ නම්බර් එකකට .
නම්ජූන් .... එයා ආයෙත් කොරියා ඇවිත්
ඔකීට බස් එකෙන් බැහැල ආයෙත් දුවන්න හිතුනා . මොකද ඔකීට තවත් නම්ජූන්ගෙ මූන බලන්න බැරි නිසා. ඔකී ආවේ සෝල් හොස්පිටල් එකට . ඇතුලට යනවද නැද්ද කියල ඔකී 100 පාරකට වැඩි හිතුව . මොකද මේ හොස්පිටල් එකේ හැම තැනම තිබ්බේ එයාගෙයි නම්ජූන්ගෙ මතක . අනික බැරි වෙලාවත් හොස්පිටල් එකේ නම්ජූන් හිටියොත් ,
කමක් නෑ මම යනව
හිතට හයිය ගත්ත ඔකී කෙලින්ම ගියේ ඩිරෙක්ටර්ගෙ ඔෆිස් එකට .ඔහ් ඔකී මම ඔයා මීට සති 2කට කලින් බලාපොරොත්තු උනේ .
අයිම් සොරි සර් , මට පොඩ් රෙස්ට් එකක් ඕනෙ උනා .
ඔහ් දැට්ස් ඕකේ . ඔයා හෙට ඉදන් ආයෙත් වැඩට එන්න පුළුවන් .
සොරි සර් මම ඒ ගැන කියන්න ආවේ . මම ආයෙත් මෙහෙ එන්නේ නෑ . මම ඩේගු වල නවතින්න හිතුව මම ආවෙ මගෙ රිසයින් ලෙටර් එක දෙන්න .
වට් ඔකී ඔයාට පිස්සුද , ඔයා දන්නවද දවසට කොච්චර පේශනන්ස්ල මෙහෙට එනවද කියල ඔයාව හොයාගෙන . VIP පේශනන්ස්ල .
සොරි සර් . මට ඩේගු මෙහෙට වඩ හොදයි කියල හිතුනා.
මම දැන් ඔයාගේ මේ ලෙටර් එක තියාගන්නම් හැබැයි මම ඒය බාරගන්නේ නෑ . ඔයාට ඕනෙ වෙලාවක මෙහෙට එන්න පුළුවන් .