Merhaba!
Yeni bölüme hoşgeldiniz canım okurlarım!
Yine affınıza sığınıyorum, geç kaldım afedersiniz..
Bu şarkı önce size, sonra tüm sevip bekleyenlere gelsin.. ❤
Söyle, kaç bahar oldu?
Üç gün sonra...
Tavanlar dönüyordu.
Duvarlar konuşmuyor,
Kalbim hiç kanamadığı kadar kanıyor,
Gözlerim maviden kırmızıya doğru yol alıyor,
Kardeşlerim bile çare olmuyordu...
Üç gündür odamdaydım. Yemiyor, içmiyor, konuşmuyor sadece yatıyordum.
Yatağımda cenin pozisyonunda uzanmıştım. Aklımda tek birşey vardı. Kalbim onun adıyla atıyordu.
Rüzgar. Rüzgar. Rüzgar.
Üzerimdeki lacivert elbiseyi okşadım.
Babam...
Beni, mutluluktan rezil ederek koparıp bu cehenneme tekrar getirmesinin üzerinden tam üç gün geçmişti.
Bu üç gün içinde ne babamı ne annemi görmüştüm.
Eymen ve Elvan beni odama getirdikten sonra babam ya da annem girmesin diye kapıyı kilitlemiş ve üstüne benim derme çatma dolabımı dayamışlardı.
Bu küçük bariyer, hepimizi ondan korumaya yetmişti. Ama beni, ya o gelmezse korkusundan kimse koruyamıyordu.
Eymen, arkamdan sırtıma dokunduğunda yanmış gibi elinden kaçtım. Kimsenin bana dokunmasını istemiyordum.
Onların bile..
Üstümü değiştimemiştim. Çünkü, bu elbiseye onun, huzurun ve o evin kokusu sinmişti.
O gelmemişti.
Üç gündür bekliyordum.
Ama gelmemişti.
"Abla?"
Kulağımın dibine söylenen yumuşacık bir sesle irkildim.
Eymen umutla bana bakıyordu.
Neyin umuduydu bu?
"Yedin bitirdin kendini kaç gündür. Ne olur yapma. Unut artık onu! Anla! O gelmeyecek!"
Bir damla yaş benden habersiz yanağıma kaydı.
"Sus!"
Onu ittirip yataktan kalktım. Nasıl böyle şeyler söylerdi? Ne kadar kahrolduğumu görmüyor muydu?
Kendimi odamın banyosuna attığımda Elvan'ın ikaz dolu fısıltılarını duydum.
"Niye öyle yüklendin ablama? Kız zaten kaç gündür öylece yatıp kaldı. Ne hâlde farkında değil misin? Onu toparlamaya çalışacağına şu söylediklerine bak?! Sen ne yapmaya çalışıyorsun gerçekten anlamıyorum ben!"
Eymen'in fısıltısı daha öfkeliydi. Neden bilmiyordum ama gözleri sinirden ateş saçıyordu.
"Kendin söyledin! Bir adam için geldiği hâle bak! Zaten ben o adamı bir bulayım.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EYŞAN
Non-Fiction•ÖZET• Eyşan, ruhunun tamamı korkuya hapsolmuş, geçmişi geleceğinden kötü olan genç bir kadındır. Hayattaki tek amacı, canından çok sevdiği iki kardeşinin iyi olmasıdır. Kalbinin tamamı iki kardeşine aitken, başka hiçbir şeye ihtiyacı olmadığını düş...
