විරහවද ප්‍රේමයක්

අතපසුවීම්

ඒත් එක්කම සඳරු අයියාගෙන් කෝල් එකක් ආවා..

"දුල්‍යා...මන් ගෙදර ආවා...ඔයා ඇහැරන් ඉන්න එපා..කාලා නිදාගන්න.මන් යාලුවො එක්ක එලියට යනවා ඩිනර් ගන්න." සඳරු අයියා කියාගෙන ගියෙ මන් ගැන සතේකට මායිම් නොකර..

"හොදයි.පරිස්සමින් ගිහින් එන්න සුදුඅයියෙ" කියලා කියාගත්තෙ අමුතු හැගීමක් එක්ක.මට දුක නොහිතුණා නෙවෙයි. මට ඕන වුණේ එයාට පැහැදිලි කරන්න. ඒත් එයා අහන්න ලෑස්ති නැත්නම්...කියන දේ පිළිනොගෙන තමන් කැමති දේ හිතා ගන්නවානම් මන් මොකද කරන්නෙ?
--------------------
තවත් මොහොතකින් ඇදේ දිගාවුනු මම කල්පනා කලේ මන් කියවපු පොත ගැන...
කලින් දවසක පුස්තකාලෙට ගිය වෙලාවෙ අහම්බෙන් කොණක තිබිලා හම්බුණු ඒ පොත මගෙ හිතගත්තෙ ඇයි කියන්න මන් දන්නෙ නෑ. ඒකෙ එක පිටුවක් ගානෙම තිබුණෙ මගේ අතීතය, මගෙ මතක...
ඒ කතාව නිසා වළදාපු පරණ අතීතයක් ගොඩ ආපු එකට මන් පසුතැවෙනවද නැද්ද කියලවත් හිතාගන්න පුලුවන් මට්ටමක මන් මේ වෙනකොටවත් නෑ.
ඔක්කොටම වඩා මන් ඒ පොත සඳරු අයියටත් කියවන්න දුන්නු හැටි.මට හිතාගන්න බෑ...එයාට කොහොම දැනෙන්න ඇතිද?ඇයි මන් එහෙම කලේ? මන් කිව්වා ඒ පොත ලස්සනයි කියලා..ඒ ආදරේ ලස්සනයි...මටත් ඒ වගේ දැනෙන්න ආදරේ කරන්න කිව්වා සඳරු අයියට...

"ඔයාට තරම් මට ඒ පොත ෆීල් වෙන්නෑ දුල්‍යා...ඒකෙ හැම වචනෙකම ඉන්නෙ මමයි,ඔයයි නෙවෙයි දුල්‍යා..ඔයයි ,එයයි ඉන්නෙ. මන් ඒක කියවන කෙනෙක් විතරයි."
සඳරු අයියගෙ ඒ වචන වලට මට හුගක් රිදුණා. මට ඕන උනේ නෑ සඳරු අයියට රිද්දන්න. මට කාටවත් රිද්දන්න ඕන නෑ.

මන් කල්පනා කරමින් ඉන්න අතරෙ ෆෝන් එකට කෝල්එකක් ආවෙ ආශු ගෙන්..
"හෙලෝ..ආශු කියන්න.."
"මොකෝ බන් ආචාරශීලී වෙලා තියෙන්නෙ??? මට වොයිස් එක අවුල් වගේ..ඇයි මොකද උනේ?"
"ඔයා කතා කලේ මොකටද කියන්නකො ආශු?"
"ඇයි? මට කියන්න බෑද? ඔව් ඔව්..දැන් උබට සඳරු අයියා ඉන්නවනෙ..හූම්"
"අයියෝ නෑ බන්...එහෙම නෙවෙයි..මන් කියන්නම්..ඒත් කතාව දිගයි.ඔයා මොනවා කියන්නද ගත්තෙ?"
"මන් අහන්න හැදුවෙ..හෙට පන්සල් යමුද කියලා..?"
"පන්සල්...හොදයි අපි යමු..."මම කිව්වෙ පන්සල් යන එකත් මගෙ හිතට සැහැල්ලුවක් වෙයි කියලා දැනුනු නිසයි.
"හරි. දැන් මොකක්ද කියපන්කො අවුල?"
"ආශු... මන් හුගාක් කෙටියෙන් කියන්නම්..අවුල තමයි...අයියා..."
"සඳරු අයියද?ඇයි ඒ පාර ඌ මොකාටද එන්න හදන්නෙ? අනෙ අම්මපා මට ඕකට දෙන්න හිතයි.."
"නැහැ ආශු..සඳරු අයියා මුකුත් කලේ නෑ...මගෙ වරද..මන් ඔයාට හෙට කියන්නම් විස්තරේ"
"අනේ මන්දන්නෑ බන්..උබ මොනා කියනවද කියලා මට තේරෙන්නෑ.දැන් මෙතන මගෙ කුතුහලේ අවුස්සලා උබ හෙට කියන්නම් කියනවා."
"උබගෙ කුතුහලේ වගේද බන් මගෙ අවුල...දැන් තියපන්..හෙට කීයටද යන්නෙ?"
"හෙට අපි උදේ ලයිබ්රි යමු. හවස පන්සල් යමු. රස්තියාදුවක් ගහමු බන්."
ඇත්තටම ආශු එක්ක කතා කරන එකෙන්වත් හිතට සැනසීමක් ලැබුණොත් ඇති. මන් වෙන මොනා කරන්නද?
එහෙම්ම ආපහු මනෝ ලෝකෙකට ගියපු මට නින්ද ගියෙ කොයි වෙලාවෙද කියලා නිච්චියක් තිබුණෙ නෑ.
මම උදේ ඇහැරෙනකොට ටිකක් පරක්කු වෙලා. අම්මා මට කතා කරලා නෑ...කිරි එක ඇඳ ගාව තියෙන පුංචි මේසෙ උඩින් තියලා ගිහින්.
කිරි එක ඇල්වෙලා....
කෝප්පෙ පැත්තකින් තියලා එහෙම්ම මන් ඇඳෙන් නැගිටලා කොණ්ඩෙත් උඩට කරලා ගැටගහගත්තා.