විරහවද ප්‍රේමයක්

මටත් තිබුණා ප්‍රේමයක්!

පපුවෙ අහුමුළු වල රිදුම් දෙන
වේදනා පොඩි එකට කැටි වෙන
මටත් තිබුණා ප්‍රේමයක්...

කියන්නට බැරි විඳින්නට බැරි
අඬනු හැර වෙන විසදුමක් නැති
මටත් තිබුණා ප්‍රේමයක්...

මතක දළු ලන විට ගිඟුම් දෙන
හිතක රිදුමට තවදු පණ දෙන...
මටත් තිබුණා ප්‍රේමයක්...

හැරෙන්නට බැරි ගව් ගණන් දුර
ගෙවා ආ මුත් හැරී නොබලම...
මටත් තිබුණා ප්‍රේමයක්...

මතක එක්කම අතීතෙට මට
යන්න ආසම..හිතෙන තරමට
මටත් තිබුණා ප්‍රේමයක්...

කිසිදු දිනයක ලැබෙන්නැති බව
දැන වුවත් නුඹ මවෙත දුන් ඒ
ප්‍රේමයම මහ විරහවක්..

ජීවිතේ සමහර සිදුවීම් ඇති අමතක කරන්නම බැරි!
සමහරවිට ඒ සිදුවීම් ඔයා පුරවගන්න ඇත්තෙ දැන් ඔයා ලග ඉන්න අය එක්ක නෙවෙයි...
ඔයාගෙන් හුගාක් ඈතට ගිය...ඔයාට ලංවෙන්න ඉඩක් නැති...අයිතියක් නැති....වෙන කෙනෙක් එක්ක වෙන්න ඇති...

අපිට අයිතියක් නැති එයා එක්ක අපි මහ හුගක් හීන මවන්න ඇති....ඒ හීන තවමත් අපේ හිත්වල ඇති...ඒත් ඒ හීන වලට ජීවයක් නැතුව ඇති...ජීවයක් දෙන්නත් බැරුව ඇති.

අපි ගෙවන ජීවිතේ සමහර තත්පර, සමහර මිනිත්තු,සමහර පැය,සමහර හෝරා,සමහර දින...ටොකු ඇන ඇන...ඒ මතක අපිට මතක් කරන්න ඇති...
අපිට මතක් කරන්න ඕන නැති ඒ මතක අපේ හිත,අපේ ඇස්, අපේ කන් අපිට මතක් කරලා දෙන්න ඇති....
එයා එක්ක ගිය තැනක් දැක්කම...අපි නිරායාසයෙන්ම...කාල යාත්‍රිකයො වෙනවා නේද...?
ඒ ආදරේ...ඒ විරහව ඇහෙන... වැයෙන... සිංදුවක් කනට වැටුණම හිත දුවන්නෙම අතීතෙට නේද???
ඉතින්...අපිට ඕනද මේ මතක? ඒ හීන?
කඳුළු හල හලා උනත් අපි ආස නැද්ද ඒ පරණ අතීතෙට යන්න...
එදා තෙමුණු වැස්සෙ ආපහු තෙමෙන්න...
අපි ආසයි...අපි දැන් කොතන හිටියත්...අපි හරි වුණත් වැරදි වුණත්...අපේ හිත අපිව නතර කරන්නෙම විරහවේ...
ඒකයි මෙච්චර කඳුළු....

හ්ම්..ප්‍රථම ප්‍රේමය...!!! මතක් උනාද ඔයාලටත්...
සතුටක්ද?
දුකක්ද...?
හිතට හුගාක් වධ දෙන වේදනාවක්ද..,
හරියටම වචන වලින් කියන්න බැරි හැගීමක්..
ප්‍රථම ප්‍රේමයක් තිබුණු ඔයාලා හැමෝටම දැනෙනවද
අදටත්....එදා වගේම...හැමදාමත්...
නොනිවෙන ඒ හැගීම තමයි මේ අකුරු කරන්නෙ...!
                               

                                                                - ධාරා -